Dit zijn de beste series van 2022
Maar heel objectief zijn al die eindejaarslijstjes natuurlijk niet.
Beste lezer,
Het is lijstjes-tijd. Man, wat is het lijstjes-tijd. Je kunt geen website openen, tijdlijn doorscollen of (ahum) nieuwsbrief lezen, zonder om je oren geslagen te worden met weer een eindejaarslijst. Het lijkt wel of we dit jaar, meer dan ooit, massaal aan het ranken geslagen zijn. Alsof we met een net en overzichtelijk lijstje allemaal proberen iets van orde te scheppen in de chaos die dit afgelopen jaar was en we op een rij willen zetten wat er (wel) góed was aan 2022.
Maar met zo veel verschillende lijstjes, begint me wel steeds meer op te vallen hoe ontzettend persoonlijk al deze ‘beste van het jaar’-lijsten eigenlijk zijn. Zeker als ik kijk naar die van de beste series van 2022. Want zelfs al worden ze stuk voor stuk gepresenteerd als de definitieve ranglijst van het jaar, wat bij de een bovenaan staat, is bij de ander in de middenmoot geëindigd, of zelfs helemaal niet in de lijst terechtgekomen. Zo staat de televisieserie die bij mij op nummer 1 staat, bij The Guardian op nummer 30. En komt de nummer 1 van The Ringer niet eens voor in de top 20 van Rolling Stone. Toch presenteren we de lijsten allemaal als de ‘beste series van 2022’. Onzin natuurlijk, want niets is zo subjectief als een eindejaarslijst. Zeker een die niet gebaseerd is op cijfers, maar op smaak. Dat blijkt maar weer.
Natuurlijk kunnen we allemaal redelijk goed inschatten wat kwaliteit heeft en wat slecht was, maar wat je raakt, is toch echt persoonlijk. Daarom vond ik het eigenlijk helemaal niet moeilijk om mijn eindejaarslijst te maken, ondanks de ongekend grote hoeveelheid aan hele goede series die het afgelopen jaar is uitgekomen. Zeker toen ik losliet dat mijn top 10 ‘volledig’ en ‘correct’ moest zijn, en omarmde dat ik juist vreselijk subjectief mocht zijn. Want mijn lijst is niet de enige lijst en zeker niet de definitieve lijst van 2022. Nee, het is mijn lijst. En ik vond héél veel dingen goed dit jaar, maar er zijn slechts een paar series die me in 2022 echt hebben geraakt.
Dit zijn ze:
Andor- En zo werd de beste serie van de herfst, de beste serie van het jaar. Had me een jaar geleden verteld dat een Star Wars-serie mijn lijst van 2022 zou aanvoeren, en ik had je oprecht niet geloofd. Maar dankzij schrijver Tony Gilroy koester ik inmiddels diepe gevoelens voor dat Galaxy Far Far Away, en dan met name voor de mensen die er wonen, onderdrukt door het regime van het Empire. De kostuums, de sets, de acteurs, de details - alles in Andor is van ongekende kwaliteit. En dan de dialogen, die prachtige speeches, het manifest: ‘Tyranny requires constant effort. It breaks, it leaks. Authority is brittle. Oppression is the mask of fear.’ Oef.. Ik kreeg verdomme zelfs tranen in mijn ogen omdat een droid z’n baasje miste! Soms zijn er series die het hele genre naar een hoger niveau tillen. Dit is zo’n serie. (Disney+)
The Bear - Fucking geweldig noemde ik deze serie eerder dit jaar, en dat vind ik een paar maanden later nog steeds. The Bear, over een jonge chefkok die terugkeert naar het familierestaurant in Chicago dat zijn broer hem heeft nagelaten, is zowel grappig als enerverend, spannend en verrassend emotioneel. De twintig minuten van aflevering zeven, die in één shot is opgenomen, blijven wat mij betreft de beste twintig minuten televisie die dit jaar zijn gemaakt. (Disney+)
Severance - ‘Severance is de reden waarom ik zo graag over televisieseries schrijf’ tweette ik begin dit jaar. Ik had net de werkelijk zinderende seizoenfinale gekeken die zo spannend was, dat ik niet eens door had dat ik mijn adem inhield tot de aftiteling begon te lopen en ik naar lucht hapte. ‘Op hetzelfde moment sprongen de tranen in mijn ogen en gingen de haartjes op mijn armen rechtovereind staan’, schreef ik in april. Severance, over werknemers van een groot bedrijf die na een chirurgische ingreep niet weten hoe hun leven buiten hun werk eruit ziet en andersom, was een van de meest originele nieuwe titels van het jaar. (Apple TV+)
Station Eleven - Het was de eerste serie die ik dit jaar hier besprak, en het is wat mij betreft nog steeds een van de hoogtepunten van 2022. Station Eleven speelt jaren na een vreselijke pandemie en gaat over een handjevol overlevenden die, in plukjes verspreid over de wereld, verdergaan met hun leven - of iets dat er op lijkt. De serie is, net als het boek waarop het is gebaseerd, werkelijk prachtig. Eerder dit jaar omschreef ik het als ‘Een masterclass in het verhalen vertellen met tekst, beeld en geluid’ en ‘een ode aan popcultuur en de manier waarop kunst ons ook in de donkerste tijden kan verbinden, lichter maken én vermaken.’ (Ziggo Movies & Series XL)
Slow Horses - Ik vond het eerste seizoen van de spionageserie Slow Horses met Gary Oldman in de hoofdrol begin dit jaar al ontzettend leuk. Maar dat de titel zelfs op vijf in mijn jaarlijst is geëindigd, is te danken aan seizoen twee dat nu bij Apple TV+ te zien is. Want dit is gewoon steengoeie, maar vooral hele leuke televisie. En dat laatste mag ook eens een keer meetellen. De personages staan als een huis, de verhalen zijn spannend en de humor is van hoog niveau. Ik ben sowieso een sucker voor Britse series, en dit is een van de allerleukste. (Apple TV+)
The Rehearsal - Geen enkele serie wist zoveel in me los te maken, als deze ronduit absurde, experimentele en misschien wel sadistische ‘reality’ (??) televisieserie uit de koker van Nathan Fielder waarvoor hij met mensen ‘oefende’ voor belangrijke levenssituaties. Ik geloof dat ik iedere zoveel minuten op de bank ‘Dit is niet echt! Dit kan niet waar zijn! Laat het nep zijn! Oh, het is echt he?! Fuuuuck!’ uitriep. We zijn inmiddels een paar maanden verder, en ik weet nog steeds niet precies wat ik van The Rehearsal moet vinden, behalve dat ik het een wonderlijke kijkervaring vond die ik niet had willen missen. (HBO Max)
Somebody Somewhere - ‘In een zee van superhelden- en true-crimeseries, is Somebody Somewhere een stil, exotisch eilandje’, schreef ik eerder dit jaar. Deze serie gaat over een vrouw, gespeeld door stand-up comedian Bridget Everett, die na de dood van haar zus terugkeert naar het kleine, ietwat bekrompen stadje waar ze is opgegroeid. Daar vindt ze heel onverwacht echte vriendschap en opnieuw richting in haar leven. Vreselijk leuk en hartverwarmend. (HBO Max)
Pachinko - Dit is sowieso een prachtig meeslepend familie-epos, dat over meerdere generaties en meerdere landen speelt. Daarnaast is Pachinko baanbrekend omdat Engels in deze serie van een Amerikaanse streamer pas de derde taal is die er in wordt gesproken, na Koreaans en Japans. Maar eigenlijk wint Pachinko het jaar alleen al vanwege die geweldige openingsintro.
Nog een keer dan:
(AppleTV+)
Abbott Elementary - Dit is eigenlijk een hele klassieke Amerikaanse sitcom over een basisschool in Philadelphia met gedreven docenten maar weinig geld. Maar waar de klassiekers vaak niet echt grappig maar eerder een beetje cringe zijn, is Abbott Elementary oprecht leuk en ook nog eens erg slim. Maker en hoofdrolspeler Quinta Brunson won niet voor niets een Emmy eerder dit jaar. (Disney+)
Bad Sisters - ‘Soms wat rommelig, maar het geweldige acteerwerk van de vrouwen, de prettige, folksy soundtrack en de droge humoristische oneliners maken het meer dan een fijne kijkervaring’, schreef ik in augustus over deze whodunnit van Sharon Horgan (Catastrophe). Ik denk dat ik toen halverwege het seizoen was. Maar uiteindelijk is na alle tien afleveringen niet het ‘rommelige’ blijven hangen, maar een overheersend gevoel van hoe leuk ik deze serie vond. En ook hoe goed ze het geheel rond hebben weten te krijgen. (Apple TV+)
Er waren uiteraard nog heel veel dingen die ik met veel plezier (en soms afgrijzen) heb gekeken, waaronder (hier komen de eervolle vermeldingen!) The Patient, We Need to Talk About Cosby, Landscapers, Hacks en Mo. Ook ontdekte ik dit jaar hoe ontzettend leuk Derry Girls is en hoe visionair Avenue 5 is. En dan zijn er de series waarvan ik weet dat veel mensen ze goed vinden, maar waar ik gewoon nog niet aan toegekomen ben of helemaal af heb kunnen kijken, waaronder Barry, Better Call Saul, The White Lotus.
Dit is dus een hartstikke onvolledige lijst. Maar gelukkig is het mijn lijst. Laat me in de comments vooral weten wat jullie beste series van 2022 waren. Ik ben benieuwd!
Mocht je alle series op de lijst nou al gezien hebben, dan tip ik hieronder nog wat nieuwe (of nieuw beschikbare) titels. Het zijn er niet veel, want de komende weken staan er vooral kerstfilms op de agenda.
En omdat het de komende tijd wat stiller is in serieland, neem ik even een korte pauze van I Like To Watch. In januari zien jullie de nieuwsbrief gewoon weer verschijnen in jullie inbox. Geniet van de feestdagen en veel kijkplezier.
Tot in 2023!
Anke
Ik durf het bijna niet te vragen…
Mocht je deze nieuwsbrief nou regelmatig openen en met plezier lezen, dan kun je overwegen via deze weg een financiële bijdrage te doen zodat ik in het nieuwe jaar nog meer tijd aan I Like To Watch kan besteden. Geen geld over, of gewoon geen zin? No worries! Ik ben oprecht erg dankbaar dat jullie met zoveel meelezen.
Een nieuwe Skip Intro over Slow Horses
Het nieuwste seizoen van Slow Horses staat nu op Apple TV+, dus bespreken Alex en ik beide seizoenen uitgebreid (zonder spoilers) in een nieuwe Skip Intro. Ik heb het ook nog even over mijn bijzondere interview met Alexandra Pelosi dat ik deze week had over de documentaire die ze maakte over haar moeder Nancy Pelosi. En Alex tipt weer een Nederlandse serie, ditmaal met Robert de Hoog. Luisteren die aflevering!
Serietips:
Happy Valley, S01 en S02 - Deze Britse serie was voor zover ik weet heel lang niet in ons land te bekijken. Maar nu het derde en laatste seizoen in januari op BBC First te zien is (en vanaf 1 januari op BBC One), staan de eerste twee seizoenen ook op Ziggo. Happy Valley is een prachtig rauwe serie over een vrouwelijk politiesergeant, gespeeld door de fenomenale Sarah Lancashire, in een stad waar criminaliteit en drugsgebruik welig tieren. Het is een van de betere series van de afgelopen tien jaar. Je kunt zelfs stellen dat de schrijver van Mare of Easttown, een van mijn favorieten van vorig jaar, heel goed naar Happy Valley heeft gekeken. (Nu op Ziggo Movies & Series XL)
Little America, S02 - Deze anthologyserie over de uiteenlopende ervaringen van immigranten in Amerika, was een van de eerste series die Apple TV+ uitbracht. Ik weet nog dat ik aangenaam verrast was hoe leuk en goed ik het vond. Inmiddels verwacht ik niet anders van de streamer (kijk maar hoeveel Apple TV+-titels er hierboven in m’n jaarlijst staan!), en ook seizoen twee van Little America bestaat weer uit acht op zichzelf staande mooie, ontroerende en vooral menselijke verhaaltjes. (Vanaf 9 december op AppleTV+)
Series die ik zelf ga proberen:
1923 - Ik moet nog beginnen aan Yellowstone, de populaire en langlopende Amerikaanse serie over de Dutton-familie en hun ranch in Montana. En ook aan diens eerste spin-off 1883. Geen idee dus of ik snel toekom aan deze tweede spin-off en zoveelste Taylor Sheridan-serie. Maar 1923 heeft Harrison Ford en Helen Mirren in de hoofdrollen als Jacob en Cara Dutton, en is vanwege die twee grote namen natuurlijk wel erg intrigerend. Aangezien deze drie series samen de hele geschiedenis van de familie Dutton beschrijven, probeer ik gewoon of instappen in 1923 ook werkt. Wie weet! (Vanaf 19 december op SkyShowtime)
Serienieuws:
Scarlett Johansson neemt de stap naar het kleine scherm. De actrice gaat voor Prime Video Just Cause maken, een miniserie waarin ze de hoofdrol speelt en die tevens ze zal produceren. Just Cause is gebaseerd op de bestseller van John Katzenbach uit 1992, over een journalist (Johansson) die de laatste dagen van een ter dood veroordeelde gevangene vastlegt.
Er komt een serie remake van de film Chocolat, de vreselijk zoete, romantische film uit 2000 met Johnny Depp en Juliette Binoche. Ditmaal zal de serie Franstalig zijn en zal het spelen in het Frankrijk van nu. Waar en wanneer de serie te zien gaat zijn, is nog niet bekend.
En ook Jake Gyllenhaal lijkt zowaar in een serie te gaan spelen (zijn er nog grote filmacteurs die niet ook op het kleine scherm te zien zijn?), want hij is in onderhandeling met AppleTV+ over de hoofdrol in Presumed Innocent. Ook deze serie is gebaseerd op een boek, en was al eens een film met Harrison Ford in de hoofdrol.
Nog even over…
…iets dat we ons allemaal afvragen over The White Lotus:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Laat weten wat je vindt van I Like To Watch!
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.
Hoi Anke ik mis Succession in deze lijst. In jullie podcast SkipIntro altijd zo enthousiast, waarom niet in deze lijst? Alex ook niet gedaan