Andor is de beste serie van deze herfst

En misschien wel van het hele jaar. Maar waarom kijkt er niemand?

Nov 10, 2022

Diego Luna is Cassian Andor in het geweldige *Andor* op Disney+.

Beste lezer,

Terwijl we allemaal werden afgeleid door draken, elven, seriemoordenaars en tragisch zoetsappige liefdesdrama’s, gebeurde er op Disney+ de afgelopen weken iets wonderlijks. Andor, de Star Wars-serie waar niemand echt op leek te wachten, over het personage waarover niet direct heel veel opwinding was, werd een van de beste nieuwe series van dit jaar. En dan bedoel ik niet een van de beste nieuwe Star Wars-series, maar series. Punt. Want Andor is véél beter dan die andere blockbusters die deze herfst zijn uitgekomen. En ik denk zelfs, met nog twee afleveringen te gaan, dat het eerste seizoen net zo goed gaat zijn als dat van andere, hele goede nieuwe titels die dit jaar uitkwamen, als The Bear en Severance.

Maar waarom kijkt er dan niemand?

Of niemand. Natuurlijk kijken er mensen (bij mij in huis wordt iedere aflevering alleen al minstens drie keer bekeken), maar het zijn aanzienlijk minder mensen dan die vorige maand naar House of the Dragon, The Rings of Power of Dahmer keken. En ook lang niet zoveel als eerder inschakelden voor andere Star Wars-titels als Obi-Wan Kenobi of The Mandalorian. Dat terwijl de recensies voor Andor net zo goed zijn als voor The Mandalorian, en zelfs stukken beter dan die voor Obi-Wan waren.

Blockbuster-strijd

Het lijkt erop dat Andor het slachtoffer is geworden van de blockbuster-strijd van de afgelopen weken. Waarschijnlijk ging er zoveel zuurstof naar de spin-offs van Game of Thrones en The Lord of the Rings dat er geen ruimte meer was voor een derde, wekelijks tripje naar nog een fantasiewereld. Al kan het ook te maken hebben met die andere, tegenvallende Star Wars-series die recent zijn uitgekomen waardoor er Star Wars-vermoeidheid is opgetreden. Of zijn er sowieso te veel series op het moment, en is Andor gewoon weggevallen tussen al die andere nieuwe releases?

Dat Andor hoog op mijn jaarlijstje gaat eindigen, komt voor mij trouwens als een totale verrassing. Wie mij een beetje kent, of regelmatig naar Skip Intro luistert, weet dat ik meestal in slaap val bij Star Wars-films en/of -series. Niet zozeer omdat ik het slecht vind, maar meer omdat het me nooit gegrepen heeft. Ik was nooit echt nieuwsgierig naar dit universum en de mensen en wezens die er woonden. Maar dat veranderde toen er in de tweede aflevering van Andor een man met twee hamers op een enorme, rechthoekige bel sloeg om het begin van de dag op planeet Ferrix in te luiden. Het was een ritueel dat me zo intrigeerde, dat ik direct meer wilde weten over de wereld waarin deze man dagelijks uit bed stapt om op een bel te slaan.

Geen stormtroopers

Andor gaat niet over Jedi’s met lightsabers, de force, of Darth Vader. Zelfs stormtroopers komen er maar mondjesmaat in voor. In plaats daarvan gaat het over de echte mensen (want het zijn vooralsnog voornamelijk mensen die voorbijkomen). Mensen die het vuile werk voor The Empire opknappen. En zij die gebukt gaan onder het juk van het regime. Een regime waarvan ik dankzij Andor pas echt begrijp hoe wreed en onderdrukkend het is. De serie laat de huizen zien waar deze echte mensen wonen. Van statige paleizen waar privacy niet bestaat tot zielloze appartementjes in grote, eentonige woonblokken omgeven door andere eentonige woonblokken waar iedere dag slechts een paar seconde een streepje zonlicht naar binnen schijnt. Het laat zien wat deze mensen eten als ontbijt (blauwe melk met gekleurde ontbijtgranen). En hoe ze naar hun werk gaan. De serie gaat, ondanks de naam, niet alleen over Cassian Andor (Diego Luna) en zijn transformatie van boef naar rebellenleider. Het geeft net zo veel kleur aan de mensen die hem helpen of tegenwerken, en de karakters die op zijn pad komen. In Andor zijn de dingen sowieso niet zwart wit. De slechteriken hebben ook zeurende moeders en irritante collega’s. De helden een duistere kant.

Al met al heb ik Star Wars nog nooit zo interessant gevonden als dankzij Andor. Iets dat waarschijnlijk ook komt omdat maker Tony Gilroy (die hulp in de writers room krijgt van alleen maar grote namen uit de televisiewereld) vóór hij de reshoot van Rogue One deed, naar eigen zeggen geen groot fan was van de films. Hij was daarom niet bang om zijn eigen stempel op Rogue One en dus Star Wars te drukken, en daarna op deze prequelserie. Daarnaast droeg hij iedereen die voor hem werkte op om de nostalgie die ze voelden voor Star Wars opzij te zetten en iets te maken dat ‘echt’ was.

Het resultaat is een serie waar ik inmiddels iedere woensdag naar uitkijk en waarvan ik na vijfendertig ademloos gekeken minuten baal dat de aflevering alweer voorbij is. En dan heb ik het nog niet gehad over de prachtige sets, de geweldige kostuums. Over al die kleine details in deze wereld die allemaal lijken te kloppen. Of de cast aan acteurs die stuk voor stuk uit het West End van Londen lijken te zijn weggelopen.

Ik hoop oprecht dat Andor, nu de draken en elven weer even stil zijn, eindelijk de ruimte en kijkers krijgt die het verdient. Want heel veel beter dan dit wordt het niet.

Mocht je nou al helemaal bij zijn met Andor (goed he?!), dan tip ik hieronder zoals altijd weer een aantal andere nieuwe titels. Anders eerst Andor kijken! 10 van de 12 afleveringen staan nu op Disney+. Je zult er geen spijt van krijgen.

Veel kijkplezier!

Anke

Het vijfde seizoen van The Crown. Top of Flop?

In een nieuwe Skip Intro bespreken Alex en ik het vijfde seizoen van The Crown, al jaren een van de allergrootste hitseries van Netflix. Dat zagen we ook rondom het overlijden van Queen Elizabeth, eerder dit jaar, toen de kijkcijfers van de serie door het dak gingen. En daarmee kwam direct de discussie op gang. Want was het fair om zo snel na het overlijden van The Queen door te gaan met de serie? En hoe zat het eigenlijk met die ‘arme’ Charles? Maar Netflix dacht - natuurlijk - vooral aan die fantastische kijkcijfers, en dus moest het nieuwe seizoen - dat zich afspeelt in de 90s - zo snel mogelijk uitkomen. Toch resulteert het in misschien wel het minste seizoen van The Crown tot nu toe. Of werd deze serie altijd al een tikje overschat? Hoogste tijd voor een hoogoplopende discussie in een nieuwe Skip Intro!

Het derde seizoen van het erge leuke Mythic Quest begint deze week op AppleTV+.

Serietips:

Mythic Quest, S03 - Deze comedy van AppleTV+ is wellicht een beetje ondergesneeuwd door het succes van Ted Lasso op dezelfde streamer, maar dat is niet helemaal terecht. Want Mythic Quest is een vreselijk leuke en slimme workplace comedy over een Amerikaans bedrijf dat een populaire videogame maakt. Een werkplek vol opmerkelijke figuren die eigenlijk niet heel goed met elkaar samenwerken, zoals dat hoort in de betere workplace comedy’s. Mythic Quest wist de afgelopen jaren vooral aandacht te trekken met een aantal afleveringen waarin de verhaallijn op kantoor werd losgelaten, zoals de losstaande, prachtige afleveringen Dark Quiet Death en Backstory!. En ook het tijdens de pandemie op iPhones geschoten, grappige en emotionele Quarantaine was een hoogtepunt. Seizoen drie maakt ook weer een prikkelend uitstapje uit het lopende verhaal, al is de leukste aflevering van dit seizoen toch wel de kerstaflevering. (Vanaf 11 november op Apple TV+)

Emily Blunt en Chaske Spencer in *The English* van de BBC.

Series die ik zelf ga proberen:

The English - ‘Brutal’ en ‘beautiful’ zijn twee woorden die ik al in meerdere recensies van deze nieuwe Britse western met Emily Blunt in de hoofdrol ben tegengekomen. Recensies die vrijwel allemaal zeer positief zijn, en veelal vier tot vijf sterren geven. The English, een zesdelige miniserie en samenwerking tussen de BBC en Prime Video, gaat over een Britse dame (Blunt) die net is gearriveerd in het Westen van Amerika. Ze is op wraak uit als een voormalig scout van de cavalerie en lid van de Pawnee Nation gespeeld door Chaske Spencer op haar pad komt met wie ze een vriendschap (liefde?) sluit. Het is niet direct een plot waar ik normaal heel erg enthousiast van word maar, nogmaals, de recensies zijn zo goed dat ik het niet wil missen. (10 november op BBC Two en 15 november op BBC One)
1899 - Deze nieuwe Netflix-serie van de makers van Dark gaat over een boot vol Europese immigranten die in het jaar 1899 de oversteek maakt naar New York. Alleen voordat ze in het beloofde land aankomen, gebeurt er midden op zee iets waardoor ze allemaal verdwijnen en de boot leeg dobberend achterblijft. Wat er precies is voorgevallen, waar de passagiers zijn, en waarom juist zij door dit lot zijn getroffen is (voor zover ik kan opmaken uit de trailer) het grote mysterie van deze serie. Ik ben vreselijk benieuwd. (Vanaf 17 november op Netflix)

Serienieuws:

Ik had het er in de vorige nieuwsbrief nog over, maar de kans is groot dat Fleishman is in Trouble, de serie met Claire Danes en Jesse Eisenberg naar het gelijknamige boek van Taffy Brodesser-Akner, al op 22 februari bij ons te zien zal zijn op Disney+. Hoera!
Bad Sisters is een van mijn favoriete series van het jaar. Maar of het goed nieuws is dat AppleTV+ een tweede seizoen wil van het moordmysterie waarbij een vijftal Ierse zussen betrokken is, valt nog te bezien. We weten immers allemaal nog hoe het met Big Little Lies is afgelopen… Maar aan de andere kant heb ik wel heel veel zin om meer tijd door te brengen met de Garvey-zussen. En ik heb erg veel vertrouwen in maker Sharon Horgan.
En nog een tweede seizoen, dit keer voor The Empress op Netflix. Niet verrassend, want de Duitse serie over keizerin Sisi deed het onlangs wereldwijd erg goed op de streamer.
Friday Night Light-acteurs Zach Gilford en Scott Porter hebben samen met Mae Withman (Parenthood) een podcast gemaakt over Friday Night Lights, de geweldige serie over een high school football team in Texas die inmiddels al weer jaren van de buis is (en hier helaas nergens legaal te zien is). De podcast heet It’s Not Only Football: Friday Night Lights and Beyond en aflevering één staat nu online. Texas forever!