De kunst van Station Eleven
Plus de HBO Max-titels waar je naar uit moet kijken.
Beste lezer,
De laatste keer dat ik deze nieuwsbrief schreef, vlak voor m’n zwangerschapsverlof, zaten we nog middenin de pandemie. Inmiddels hebben we die ingeruild voor oorlog. Als we al niet in de donkerste tijdlijn zaten, zitten we het nu wel.
Is het futiel om een nieuwsbrief over tv-series te versturen terwijl hier niet heel ver vandaan mensen gebombardeerd worden? Ja. Enorm. Waarom ik ‘m dan toch verstuur? Omdat dit (helaas) niet de enige oorlog is die momenteel woedt in de wereld. En, laten we eerlijk zijn, het is hier op aarde sowieso behoorlijk ellendig de afgelopen jaren. Maar ook middenin de donkerste tijdlijn, of misschien juist middenin de donkerste tijdlijn, moeten er lichtpuntjes zijn. Afleiding van al dat nieuws dat buikpijn geeft. Iets anders dan doomscrollen. Een plek om naar te ontsnappen. (Al is het natuurlijk een luxe om het nare nieuws even ‘uit te kunnen zetten’.)
Station Eleven
In een van de meest hartverwarmende scènes van Station Eleven, de allerbeste serie die tijdens mijn verlof uitkwam, recreëert een van de hoofdpersonen aan zijn keukentafel het nummer Excursions van A Tribe Called Quest. Buiten zijn appartement in een glazen woontoren in Chicago is vrijwel iedereen dood, bezweken aan een absurd dodelijk griepvirus zonder incubatietijd. Dat hij er nog is, is domme mazzel. Rappend over een op een bandrecorder zelf geknipte en geplakte beat (Spotify is al een tijdje uit de lucht) haalt hij een stukje popcultuur van het ‘before’ terug. En samen met de herinnering aan A Tribe Called Quest tilt hij even de zware deken van verdriet en angst van zichzelf en de andere twee mensen aan de keukentafel op. Een lichtpuntje in de duisternis. De wereld zoals-ie was is vergaan, maar de magie van kunst - of het nou hiphop, Shakespeare of de jaren ‘80 klassieker Pretty in Pink is - heeft het overleefd.
Nu kan ik me voorstellen dat je in een post-apocalyptische wereld de schaarse elektriciteit misschien niet kunt opmaken aan een serie van bijna tien uur, maar mocht het ooit zo ver zijn en ik vind een generator op zonnepanelen, dan zou deze miniserie bij mij absoluut op repeat gaan. Heb je Station Eleven (Ziggo Movies & Series XL) tot nu toe links laten liggen omdat het over een pandemie gaat? Geef het dan alsjeblieft een kans. De serie gaat namelijk helemaal niet over een pandemie. Ja, in de eerste aflevering gaan miljarden mensen dood. Maar na tien afleveringen heb ik nog steeds geen idee wat voor griepvirus het eigenlijk was, laat staan dat er oeverloos is geëmmerd over het r-getal, de effectiviteit van mondkapjes of vaccins.
Needle drops
Station Eleven gaat over het ‘daarna’. Over het handjevol mensen dat is overgebleven en hoe zij in plukjes verspreid over de wereld verdergaan met leven, of iets dat er op lijkt. Station Eleven is, net als het boek waarop het is gebaseerd, werkelijk prachtig. Een masterclass in het verhalen vertellen met tekst, beeld en geluid (de needle drops zijn werkelijk perfect!). En het is een ode aan popcultuur en de manier waarop kunst ons ook in de donkerste tijden kan verbinden, lichter maken én vermaken.
Niet iedere televisieserie is het waard om de apocalyps te overleven, maar met de komst van HBO Max volgende week (EIN-DE-LIJK) is het Nederlandse streaminglandschap aardig wat geweldige titels rijker. Hieronder tip ik de series waar ik het meest naar uitkijk, plus natuurlijk de andere releases die je niet mag missen.
Veel kijkplezier,
Anke
ps. Kijk je liever niet (te lang) weg, en wil je iets doen? Hier vind je een aantal goede manieren om de mensen in Oekraïne te helpen.
HBO Max Tips:
Dat HBO Max straks de Friends-reünie, And Just Like That - de nieuwe SATC-serie -, The Gilded Age - de nieuwe van Downton Abbeys Julian Fellowes (erg vermakelijk trouwens) - en een GoT-prequel zal hebben, hoef ik je vast niet te vertellen. Maar er zijn heel veel minder voor de hand liggende titels waar ik enorm naar uitkijk.
Bijvoorbeeld Hacks, met de geweldige Jean Smart (Mare of Easttown) als legendarische stand-up comedian die wordt gedwongen samen te werken met een veel jongere schrijver (100 procent score op Rotten Tomatoes).
En Somebody Somewhere, een comedy over een vrouw die teruggaat naar haar geboorteplaats in Kansas en volgens alle reviews die ik heb gelezen hartverwarmend is.
The Righteous Gemstones, een comedy met John Goodman over een familie van tv-evangelisten van een megakerk, schijnt ook behoorlijk grappig te zijn.
En de documentaireserie How To With John Wilson, waarin documentairemaker Wilson de gewone levens van New Yorkers op straat filmt, moet geweldig zijn.
Landscapers, een miniserie met Olivia Coleman over een ogenschijnlijk doodnormaal Britse echtpaar waarbij twee lichamen begraven in de achtertuin worden gevonden, gaat ook op de kijklijst.
En komend weekend gaat in de VS Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty van start, een dramaserie van Adam McKay over het succes van de Los Angeles Lakers in de jaren ‘80.
HBO Max, dat maandag in ons land wordt gelanceerd, heeft al aangegeven dat niet alle titels direct beschikbaar zijn maar de komende tijd zullen worden toegevoegd. Wordt vervolgd dus.
Serietips:
Severance - Een van de meest originele series van het moment is Severance, geregisseerd door Ben Stiller met Adam Scott in de hoofdrol. Scott speelt Mark, een weduwnaar die ervoor heeft gekozen zijn hersenen chirurgisch te laten opdelen in een werk- en thuisdeel. Hierdoor weet hij tijdens zijn werk niet wie hij buiten kantoor is, en heeft hij thuis geen idee wat hij op zijn werk doet. Een psychologisch drama dat aardig onder je huid gaat zitten. En omdat het Apple is, zijn zelfs de bijrollen bezet door grote namen (niemand minder dan Christopher Walken loopt af en toe voorbij…). (Wekelijks bij Apple TV+)
We Are Lady Parts - Alweer even te zien bij NPO Start, maar omdat het een van de leukste dingen is die ik tijdens mijn verlof heb gekeken, wil ik het toch even noemen. Deze Britse comedyserie over vier moslima’s die samen een punkband vormen is ontzettend grappig en charmant. (Nu bij NPO Start)
Vigil - En ook deze Britse detective op een onderzeeër is al een tijdje beschikbaar, maar de moeite van het tippen zeker waard, al was het alleen al vanwege Rose Leslie’s (GoT, Downton Abbey) Schotse accent. De serie begint redelijk rechttoe rechtaan (moord op een onderzeeër, detective gaat op onderzoek uit) maar wordt met iedere aflevering wilder. Heel dichtbij de werkelijkheid zal het verhaal niet komen, maar vermakelijk is het wel. (Nu bij NPO Start)
De serie die ik zelf ga proberen:
Yellowjackets - Ook zo’n serie waar ik al even naar uitkijk en ze in Amerika niet over uitgesproken raakten toen het eind vorig jaar werd uitgezonden. In Yellowjackets stort een privévliegtuig met een meisjesvoetbalteam neer in Canada. Ze overleven, maar 25 jaar later achtervolgt dat wat er ná de crash is gebeurd (dit schijnt nogal WILD te zijn) de overlevenden nog steeds. Met Christina Ricci en Juliette Lewis. (Vanaf 10 maart bij Ziggo Movies & Series XL)
Serienieuws:
The Wire’s David Simon gaat weer terug naar de politie van Baltimore voor de aankomende HBO-miniserie We Own This City (komt eind april). De eerste beelden werden vorige week tijdens de Nederlandse HBO Max presentatie gedeeld en zeer enthousiast ontvangen.
Disney+ heeft een eerste Nederlandse original aangekondigd. Nemesis, naar de thriller van Simon de Waal, zal gemaakt worden door Willem Bosch (Afterlife) en Pieter Kuijpers (Van God Los).
Neighbours, de soap die ons Kylie Minogue, Russell Crowe en Margot Robbie bracht, stopt na 37 jaar.
Mr. Robot showrunner Sam Esmail zal voor Apple TV+ een serie maken gebaseerd op de Duitse filmklassieker Metropolis uit 1927 over een futuristische wereld gerund door de rijke elite waarin de ‘gewone mens’ onder de grond werkt.
Tot slot…
…nog even over Successions Kieran Culkin tijdens de Screen Actor Guild Awards:
Deel en stuur door!
Schrijf je in!
Geef een comment!
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.