Hoe kan een serie als Masters of the Air floppen?
Het lijkt alsof niemand naar deze 'nieuwe Band of Brothers' kijkt.
Beste lezers,
Ik moest vorige week in Skip Intro even terugkomen op twee series die ik eerder had besproken. One Day en Masters of the Air. Twee titels waarvan ik, toen ik ze eerder in de podcast tipte, alleen nog de eerste paar afleveringen had kunnen zien. One Day heb ik inmiddels ‘uit’. En Masters of the Air kijk ik braaf wekelijks. Nu was ik die eerste keer best positief geweest over de series. Toch vond ik vorige week dat ik er op moest terugkomen, want ik was lang niet enthousiast genoeg geweest.
One Day, voor iedereen die mijn relaas in de podcast niet heeft geluisterd, wist me uiteindelijk in de tweede helft volledig te vloeren. Dat terwijl ik al wist hoe het zou aflopen. (IK WIST HET AL!) En toch had de serie mij zo effectief in het verhaal van Emma en Dex weten te trekken, dat ik meerdere dagen nodig had om het einde (dat ik al kende!) te verwerken. Iets dat trouwens voor een aanzienlijk gedeelte kwam door het prachtige spel van Leo Woodall (The White Lotus), een acteur die ik in mijn eerdere besprekingen van de serie dus wel compleet had onderschat.
Over Masters of the Air was ik de eerste keer dat ik het besprak voorzichtig positief geweest. Meer kan eigenlijk ook niet na het kijken van twee afleveringen. Maar mijn voorzichtigheid was ook gevormd door de meer kritische recensies die ik voorbij had zien komen. Wat daardoor bij mij was blijven hangen was het idee dat het er allemaal spectaculair uitzag, daar bovenin in de lucht, maar dat dit nieuwste Tweede Wereldoorlog-drama uiteindelijk een stuk minder effectief was om het menselijk drama over te brengen dan z’n voorganger, Band of Brothers. Iets dat ik me na die eerste paar afleveringen wel kon voorstellen.
Maar zoals ik al eerder schreef, bleven wij hier thuis ondanks alles toch braaf wekelijks doorkijken. En ik werd met de week enthousiaster. Waarmee mijn verwarring over het gebrek aan enthousiasme buiten mijn huis ook toenam. Want waarom had niemand het meer over Masters of the Air? Een vraag die hardnekkig werd nadat ik in een soort paniekerige shocktoestand aflevering vijf had doorstaan, een aflevering waardoor mijn hele beeld van oorlogsvoering werd bijgesteld. Ja, de oorlog was overal vreselijk en het was afschuwelijk om als geallieerde op de grond in Europa te vechten. Maar dat het in de lucht, weerloos in zo’n kist die compleet aan flarden wordt geschoten, zo erg was… Ik had, ondanks alle oorlogsfilms die ik zag en boeken die ik las, geen idee. (Zoals ik vaker zeg, mijn hele wereldbeeld wordt gevormd door alle series die ik kijk…)
Na die spectaculaire vijfde aflevering, en de wat meer ingetogen maar nog steeds uiterst effectieve aflevering daarna, vroeg ik me dus oprecht af waarom niemand het over deze pracht van een serie leek te hebben. Het zat me zelfs zo dwars, dat ik er een polletje tegenaan heb gegooid op Threads. Nu is een poll op Threads natuurlijk geen wetenschappelijk onderzoek, maar toch, het resultaat was best veelzeggend. Want een overgrote meerderheid gaf aan überhaupt niet aan de serie te zijn begonnen. Iets dat, denk ik, voor heel veel mensen geldt. Masters of the Air is na de buzz rondom de eerste aflevering, in real time bijna geruisloos aan het verdwijnen. En dat terwijl het een serie over de Tweede Wereldoorlog betreft. Een, laten we wel wezen, tijdloos populair onderwerp. Een serie die daarnaast werd geproduceerd door Steven Spielberg en Tom Hanks, terecht is aangeprezen als ‘de volgende’ Band of Brothers en waarin de Oscargenomineerde filmster Austin Butler en zijn weelderige lokken een hoofdrol hebben (ikzelf ben overigens meer onder de indruk van Anthony Boyle, Nate Mann en Callum Turner, maar dat terzijde).
Het zal vast met de wat minder enthousiaste recensies te maken hebben (al heb ik ook genoeg lyrische stukken voorbij zien komen). En natuurlijk met het feit dat Apple TV+ een streamer is die stiekem echt heel weinig mensen hebben, of weer hadden opgezegd na het laatste seizoen van Ted Lasso. Dat Masters of the Air blijkbaar geen reden was om opnieuw een abonnement af te sluiten, zegt ook alles over hoe groot het serie-aanbod is. Iets dat natuurlijk heel anders was toen Band of Brothers in 2001 uitkwam. Nu had die serie overigens ook bar weinig kijkers in eerste instantie. Iets dat vooral te maken had met de aanslagen op 11 september die 36 uur nadat de eerste aflevering op HBO in première was gegaan, plaatsvonden waardoor de zin in oorlogsdrama opslag verdwenen was. (Meer weten? Ik maakte onlangs een Teletijdmachine over de klassieker die je hier gratis kunt luisteren.)
Uiteindelijk vond Band of Brothers wel z’n publiek en is het inmiddels een serie met een heuse cultstatus en fans die jaarlijks alle afleveringen meermaals opnieuw kijken. Of dit over twintig jaar ook bij Masters of the Air zo gaat zijn, durf ik niet te voorspellen. Ik ben immers nog niet klaar. Maar als de toon en kwaliteit die vanaf aflevering vijf zijn ingezet standhouden (iets dat overigens ook te maken kan hebben met het feit dat de regie vanaf die aflevering niet meer door Cary Joji Fukunaga maar door wisselende regisseurs wordt gedaan…), kan ik het me zomaar voorstellen. En wie weet kom ik er dan nog op terug.
Tot het zover is, tip ik hieronder HEEL VEEL nieuwe series (echt heel veel). Waarvan meerdere historisch zijn, en eentje zelfs een Tweede Wereldoorlogdrama is (zie je, ze blijven populair!).
Veel kijkplezier,
Anke
ps. Omdat ik over twee weken in Lille ben voor het Series Mania Festival (hou VPRO Cinema online en op Insta in de gaten voor het dagelijkse verslag), sla ik even een nieuwsbrief over. Daarom hieronder alvast tips voor de komende drie weken.
Deze week in Skip Intro
We hebben het uitgebreid over The Regime deze week, een serie waar ik in de vorige nieuwsbrief nog niets over kon zeggen vanwege het recensie-embargo. Inmiddels is dat er helemaal af en mag ik zeggen dat de HBO-serie, ondanks Kate Winslet en heel veel andere goede acteurs, toch een beetje tegenvalt. Thijs en ik bespreken waarom:
We hebben trouwens ook een actie met SkyShowtime waarbij de luisteraars van Skip Intro met de code SKIPINTRO een maand gratis kunnen kijken. Leuk? Klik hier.
Serietips:
Once Upon a Time in Northern Ireland - Ik vond deze documentaireserie van James Bluemel over de Troubles enorm indrukwekkend toen ik ‘m vorig jaar op de BBC zag. Zozeer zelfs dat ik zodra de aftiteling liep de persoon die bij de NPO over documentaires gaat, heb benaderd met de vraag of ze de titel kon aankopen zodat ik ‘m ook aan jullie kon tippen. En mensen, dat is gelukt! (Geen idee hoeveel ik daadwerkelijk heb gedaan in dezen, maar laat me lekker schaamteloos met de eer strijken!) Once Upon a Time in Northern Ireland laat eens geen politici of zogenaamde experts aan het woord, maar de mensen die erbij waren. Gewone mensen. Van beide zijden. En dat maakt het conflict opeens ontzettend menselijk en wat mij betreft inzichtelijker dan menig eerdere documentaire of film voor elkaar kreeg. Het feit dat Bluemel daarnaast lange tijd in het midden laat wat de mannen en vrouwen die hij spreekt precies hebben gedaan tijdens de onrustige jaren (niet zelden flink heftige dingen), zorgt daarnaast voor een spannende kijkervaring. Dwingende kijktip dus. (Ik sprak Bluemel uitgebreid voor de VPRO Gids, een kortere versie van het interview lees je hier.) (Vanaf 15 maart op NPO 2 en NPO Plus)
Fallen - Een nieuwe serie van Camilla Ahlgren die eerder het zeer populaire The Bridge maakte, opnieuw met Sofia Helin in de hoofdrol. Ook Fallen is een politieserie, al bevat deze een stuk minder actie en meer persoonlijk drama dan Ahlgrens vorige. Het gaat dit keer om een team dat cold cases onderzoekt in Malmö. Aan het hoofd staat Iris Broman (Helin) die net is overgeplaatst uit Stockholm nadat haar echtgenoot om het leven is gekomen. Een serie die kijkt naar eenzaamheid, rouw, loslaten. Ik vond ‘m mooi en met maar zes niet al te lange afleveringen prima behapbaar. (Ook Ahlgren sprak ik voor de VPRO gids, dat interview lees je hier.) (Vanaf nu op NPO Start en 9 maart wekelijks op NPO 3)
Mary & George - Een miniserie over het (waarschijnlijk waargebeurde) verhaal van George Villiers (Nicholas Galitzine) en zijn moeder Mary (Julianne Moore) die in het 17de eeuwse Engeland op nogal slinkse en ongegeneerde wijze hogerop wisten te komen aan het hof van Koning James I. Het was in die tijd namelijk geen heel groot geheim dat de koning van mannen hield, en Mary zag in haar knappe zoon George de ideale manier om letterlijk dichtbij de macht te komen. In de Engelse media wordt de serie met het fijne woord raunchy omschreven, waarvoor wij niet echt een passende vertaling hebben (ordinair, zegt translate, maar dat is het niet). De miniserie is in ieder geval goed sexy, maar bevat ook aangenaam scherpe dialogen en goede acteurs waaronder de altijd sterke Moore. (Nu op SkyShowtime)
De Joodse Raad - Ik heb pas een aflevering van deze nieuwe Nederlandse dramaserie van de EO over de Tweede Wereldoorlog kunnen kijken, dus mijn oordeel is nog niet volledig gevormd. Maar wat ik zag, vond ik erg goed. Wie mijn nieuwsbrief langer leest, weet dat het best bijzonder is dat ik een Nederlandse serie tip, maar over deze titel las ik veel goede dingen. De serie, geschreven door Paula van der Oest met acteurs als Pierre Bokma en Claire Bender (en nog heeeeel veel andere bekende Nederlandse gezichten) in de hoofdrollen, vertelt het verhaal van de Joodsche Raad die tijdens de Tweede Wereldoorlog names de Joodse gemeenschap in Nederland contact onderhield met de nazi’s. Het is een huiveringwekkend en ingewikkeld stukje vaderlandse geschiedenis dat in de serie, voor zover ik lees, erg zorgvuldig wordt behandeld. Nogmaals, wat ik tot nu toe zag was erg sterk. De acteurs zijn overtuigend, de dialogen passend bij de tijd (iets dat vaak niet zo is) en het geschetste beeld van Amsterdam is zo grauw als het in deze periode moet zijn geweest. Ik ben oprecht benieuwd naar de rest. (Vanaf zondag 10 maart op NPO Plus en wekelijks om 21.20 uur op NPO 1)
Manhunt - Weer een historische miniserie, dit keer over een van de bekendste misdaden van Amerika, namelijk de moordaanslag op Abraham Lincoln door John Wilkes Booth in 1865. Nadat Booth, een professioneel toneelacteur, tijdens een theatervoorstelling de president van Amerika door z’n hoofd schoot en via het podium wist te ontsnappen, volgde een klopjacht van twaalf dagen. In deze miniserie wordt de jacht geleid door Edwin Stanton, Lincolns minister van oorlog. Iets dat de man in het echt deed vanachter zijn bureau, maar schrijfster Monica Beletsky (The Leftovers) laat hem optreden als een soort politiedetective. Iets dat vooral werkt omdat Tobias Menzies (The Crown) Stanton speelt. De serie maakt in de eerste afleveringen iets te veel sprongen in de tijd, maar vindt in de tweede helft een betere vorm. En Anthony Boyle (Masters of the Air) is erg sterk als een overtuigend akelige Booth. Daarbij blijft het verhaal, onlangs ook verteld in de mooie podcast 1865, ontzettend spannend. (Vanaf 15 maart op Apple TV+)
Series die ik zelf ga proberen:
Bodem - Dit is een last minute toevoeging aan mijn kijklijst, dit omdat ik zojuist een vijfsterren recensie van deze serie voorbij zag komen geschreven door mijn oude co-host Alex Mazereeuw waarin hij series als Fleabag en Master of None aanhaalde om Bodem te omschrijven. Deze Nederlandse (!) tragikomedie werd gemaakt door Eva Crutzen, die ook de destructieve hoofdpersoon Cat speelt. Een originele voltreffer, meent Alex. Ik ben benieuwd. (Vanaf maandag 11 maart op NPO Plus en wekelijks om 21.20 uur op NPO 3)
The Girls on the Bus - Deze miniserie, geïnspireerd door het non-fictie boek Chasing Hillary over Amy Chozicks ervaringen toen ze verslag deed van de presidentscampagne van Hillary Clinton, gaat over vier vrouwelijke journalisten die meereizen met het verkiezingscircus rondom de Amerikaanse verkiezingen. Op papier spreekt deze serie me enorm aan. De trailer heeft me alleen nog niet helemaal overtuigd. Kijken dus. (Vanaf 15 maart bij HBO Max)
3 Body Problem - Nu we met Shōgun wat mij betreft dan eindelijk een waardige ‘nieuwe Game of Thrones’ hebben, is het tijd voor de mannen achter Thrones om met iets nieuws te komen. David Benioff en D. B. Weiss vertalen dit keer samen met Alexander Woo het boek 3 Body Problem van Liu Cixin naar het kleine scherm. Ik keek een tijd terug al de trailer, en kon er werkelijk niet uit opmaken waar deze serie nou precies over gaat. Maar bij Benioff en Weiss (en Woo) is het sowieso de moeite van het proberen waard. (Vanaf 21 maart op Netflix)
Sphinx - Tot slot NOG een Nederlandse serie (het is me wat!), dit keer een psychologische thriller van Videoland. Het verhaal gaat over de veertienjarige Minke (Andrea Vass) die drie jaar na haar verdwijning weer opduikt met een geheimzinnige vleugeltatoeage op haar rug. Met Rifka Lodeizen in een van de hoofdrollen. (Vanaf 22 maart op Videoland)
Serienieuws:
Shōgun is niet alleen een hit bij de critici, maar ook bij de kijkers. De eerste aflevering trok 9 miljoen kijkers voor FX. Wat meer was dan de opener van het tweede seizoen van FX-succes The Bear.
Niet echt serienieuws, maar wel streamernieuws. Netflix is namelijk hard bezig om de plek te worden waar je alles kunt krijgen, ook live uitgezonden sportevenementen. Onlangs werd op de streamer al een speciale tenniswedstrijd tussen Nadal en Alcaraz uitgezonden, en zojuist werd bekend dat in juli Mike Tyson het live zal opnemen in een bokswedstrijd tegen Jake Paul, een (als ik het goed heb) voormalige YouTube-persoonlijkheid.
Tot slot..
..nog even over het geweldige antwoord van The Bears Ayo Edebiri op een misschien ook iets te vaak gestelde vraag:
Tiktok failed to load.Enable 3rd party cookies or use another browser
Samenwerken?
Ben je op zoek naar iemand die kan schrijven of praten over tv-series en Hollywood? Of wil je adverteren in deze nieuwsbrief? Neem vooral contact met me op!
Deel en stuur door!
Deel I Like To Watch vooral met mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws. Ben je al abonnee en lees je I Like To Watch met plezier? Overweeg dan om een betaald abonnement te nemen zodat je mij steunt bij het maken van deze nieuwsbrief.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.
Ik vraag me af of dat tijdloos populaire onderwerp de Tweede Wereldoorlog niet toch minder populair aan het worden is, nu. Ik persoonlijk voel me intussen aardig verzadigd. (Al ga ik wel kijken, want je hebt me met je aflevering-vijf-verhaal wel erg nieuwsgierig gemaakt!)