Een goede serie is niet meer (alleen) in het Engels
Het lijkt wel alsof er in de betere series van nu meerdere talen worden gesproken.
Beste lezer,
Anderhalf jaar geleden had ik het in deze nieuwsbrief al eens over de groeiende populariteit van closed captions, ofwel de ondertiteling voor doven en slechthorenden. Die is - schreef ik toen - niet alleen heel handig om de steeds vaker door acteurs ‘realistisch’ gemompelde tekst te verstaan of wanneer je tijdens het kijken op een ander scherm je mail checkt (schuldig…), maar closed captions hebben ook prachtige nieuwe woorden als ‘squelch’ aan mijn vocabulaire toegevoegd.
Wij Nederlanders zijn natuurlijk sowieso opgegroeid met ondertiteling. Maar voor veel Amerikanen waren die woordjes onderaan het scherm die ze moesten lezen, lange tijd iets waar ze wat angstig voor waren. Tot de opkomst van de closed caption. Want ondertiteling bleek ze - toen ze het eenmaal probeerden - in de praktijk natuurlijk hartstikke mee te vallen. Inmiddels is meer dan de helft van de volwassen Amerikanen een liefhebber van de closed captions.
En dit laatste heeft, als ik naar de recente releases kijk, volgens mij een positieve invloed op Hollywood gehad. Want het lijkt wel alsof die redelijk nieuwe bereidheid om mee te lezen tijdens het kijken, ertoe heeft geleid dat er momenteel heel wat Amerikaanse releases zijn waarin Engels niet meer de enige gesproken taal is. Denk maar aan recente hits als Shōgun, Ripley en 3 Body Problem, maar ook de nieuwste HBO-serie The Sympathizer. Stuk voor stuk series die je (waarschijnlijk) niet zonder ondertitels kunt kijken. Nu heb ik nog geen onderzoeken voorbij zien komen, maar het verband lijkt mij duidelijk. Als Ripley vijf jaar geleden was uitgekomen, had een groot deel van de Italianen waarschijnlijk Engels met Tom Ripley gesproken, in plaats van dat hij Italiaans sprak met hen. Dat was in de film immers ook zo. Maar nu, in de serie, is het alleen inspector Ravini die van zijn moerstaal afstapt wanneer hij de Amerikaan ondervraagt. En zelfs dat lijkt niet te zijn gedaan om de Engelstalige kijkers te behagen. Want de manier waarop Ravini (de held!) zichzelf uitdrukt in het Engels, voegt daadwerkelijk iets toe aan het verhaal en aan het gevoel van de serie (daarbij is het ook gewoon grappig, zoals wanneer de Italiaan fonetisch de naam Dickie op probeert te schrijven).
Nu zijn het vast niet alleen de closed captions die deze nieuwe, door mij hier in deze nieuwsbrief bedachte trend in serieland heeft aangezwengeld. Ook de populariteit van Aziatische en Scandinavische series wereldwijd in het afgelopen decennium, heeft hier uiteraard aan bijgedragen (al durf ik te wedden dat veel Amerikanen deze series in de nagesynchroniseerde versie kijken). Net als het feit dat streamers al lang geen content meer maken voor enkel de Engelstalige markt.
Waar het ook door komt, het is een goede ontwikkeling. Niet alleen omdat het de authenticiteit van al deze geweldige verhalen benadrukt (in het Italië van de jaren ‘60, spraken immers maar weinig mensen fatsoenlijk Engels), maar ook omdat ik merk dat ik mijn telefoon bij de niet-Engelstalige stukken (ondanks de ondertiteling) toch echt niet kan gebruiken. En dat vergroot het kijkplezier immens.
Over kijkplezier gesproken, hieronder tip ik zoals altijd weer een aantal nieuwe series waarvan eentje waarin ook meerdere talen worden gesproken waaronder Nederlands. En dan niet op deze tenenkrommende manier.
Veel kijkplezier!
Anke
Deze week in Skip Intro
Na het tegenvallende The Regime, is het fijn dat HBO terug is met het zeer indrukwekkende The Sympathizer. Danielle, Thijs en ik hadden er een enthousiast gesprek over. Verder bespraken we ook Fallout en is het me EINDELIJK gelukt om in Skip Intro lang en uitgebreid over Bluey (en die seizoensfinale!!) te praten.
Vorige week hadden we het overigens uitgebreid over Ripley, wat ons betreft een van de beste series van het jaar.
Serietips:
Máxima - Ik keek alvast de eerste afleveringen van Máxima, de serie over onze koningin en haar ontmoeting met toen nog kroonprins Willem Alexander vijfentwintig jaar geleden, en was aangenaam verrast. Het ziet er mooi uit, de acteurs zijn sterk en het verhaal trekt je naar binnen. Nu is het onvermijdelijk om deze serie te vergelijken met die andere populaire serie over een Europees koningshuis, maar een Nederlandse versie van The Crown is het wat mij betreft niet. Nog niet in ieder geval. Dit omdat de serie in de eerste afleveringen (recensenten kregen er slechts twee om vooraf te kijken) vooral draait om de liefdesrelatie tussen de prins en de Argentijnse en niet echt kijkt naar het grotere geheel (de wereld, de politiek) zoals The Crown dit altijd deed. Maar het verhaal gaat in aflevering twee wel terug naar Máxima’s jeugd in een onrustig Argentinië, dus wie weet wat er wat dat betreft nog komt. En eerlijk is eerlijk, ook al blijft de serie vooral focussen op het liefdesverhaal, ik kan er mee leven. Want de eerste aflevering waarin Lex en Max elkaar ontmoeten en verliefd worden, is gewoon een hartstikke leuke, goed gemaakte romcom met een uiterst geloofwaardige chemie tussen de twee hoofdrolspelers. Ik ben om! (Vanaf 20 april bij Videoland)
Truelove - De beste serie die ik op Series Mania zag vorige maand, was zonder twijfel Truelove. (Bekijk het interview dat ik met de makers en de geweldige hoofdrolspeler Lindsay Duncan had, hier.) Dit Britse drama gaat over een groep oude vrienden die op een emotionele en dronken avond beloven elkaar te helpen uit het leven te stappen wanneer ze te oud of ziek zijn om nog met enige waardigheid verder te gaan. Iets dat makkelijk is om te roepen, maar natuurlijk in de praktijk niet zo eenvoudig is. De cast is ijzersterk en het verhaal aangrijpend. Gek genoeg dacht ik dat Truelove een donkere comedyserie zou zijn, maar na twee afleveringen zat ik huilend achter mijn scherm. Ik kan dan ook niet wachten om door te kijken. (Vanaf 28 april bij BBC First. )
Baby Reindeer - Over heftig gesproken, Baby Reindeer is zo’n serie die enorm onder je huid gaat zitten. Zozeer zelfs, dat iedereen die de titel de afgelopen week toevallig op Netflix tegenkwam erover moest praten waardoor ie nu hoog in de top 10 van de streamer staat. Baby Reindeer werd gemaakt door de Britse komiek Richard Gadd, die tevens de hoofdrol speelt en het verhaal baseerde op zijn eigen behoorlijk aangrijpende en intenste ervaringen met een vrouw die hem jarenlang stalkte. Wat de serie zo vreselijk goed en tegelijkertijd zo verontrustend maakt is dat het niet alleen laat zien hoe ingrijpend het is wanneer iemand je dag in dag uit lastigvalt, maar ook hoe verwarrend het kan zijn. Zo vreest de hoofdpersoon ergens dat hij het zelf heeft uitgelokt, en weet hij ook niet meer goed wat hij moet voelen wanneer de aandacht tijdelijk wegvalt. Wees gewaarschuwd: aflevering vier is echt niet makkelijk om te kijken en blijft nog lang bij je. (Nu op Netflix)
Series die ik zelf ga proberen
Dead Boy Detectives - Deze nieuwe Netflix-serie gebaseerd op de DC-personages van Neil Gaiman (The Sandman) en Matt Wagner over twee jonge detectives die tevens dood zijn en andere dode mensen helpen hun onopgeloste zaakjes op te lossen, ziet er best heel leuk en luchtig uit. Het verhaal speelt in het universum van Gaimans The Sandman (waar een tweede seizoen van komt) en was eerst een Max Original, voordat het naar Netflix verhuisde. Of dit allemaal betekent dat de serie goed of slecht is, moeten we zien. (Vanaf 25 april op Netflix)
Serienieuws
Er komt een vijfde seizoen én een spin-off van de Apple TV+ serie For All Mankind, wat voor mij persoonlijk betekent dat ik straks vier seizoenen heb die ik moet inhalen (ik stopte bij seizoen 1). Deze serie over een alternatieve werkelijkheid waar niet de Amerikanen maar de Russen als eerste voet op de maan zetten, schijnt vooral in seizoen twee heel goed te worden (en in latere seizoenen weer iets minder). De spin-off genaamd Star City zal weer teruggaan naar dat moment in seizoen één waarop de Amerikanen worden afgetroefd door de Russen, alleen dan wordt het verhaal vanachter het ijzeren gordijn verteld.
Meer nieuws van de kleine streamer met de indrukwekkende bibliotheek: Emma Thompson en Ruth Wilson zijn gecast voor de nieuwe Apple TV+-thrillerserie Down Cemetery Road, naar het gelijknamige boek van Mick Herron. Dat zijn direct drie dingen om enthousiast over te zijn. Wilson is altijd goed, en Thompson is uiteraard magistraal. Verder hebben we het geweldige Slow Horses ook aan Mick Herron te danken. Dus deze serie, over twee vrouwen die op zoek gaan naar een vermist meisje, is iets om naar uit te kijken.
Regisseur Park Chan-wook krijgt momenteel veel terechte credits voor zijn werk aan de HBO-serie The Sympathizer (lees mijn interview met acteurs Hoa Xuande en Sandra Oh over de indrukwekkende serie hier). Niet verrassend dus dat deze week bekend werd dat hij een van zijn eerdere films, Oldboy, in serievorm gaat gieten voor studio Lionsgate. Er is al een Engelstalige verfilming geweest in 2013 en ook de serie zal in het Engels zijn.
En voor alle mensen die James Gandolfini en Tony Soprano nog iedere dag missen, deze week verscheen een kort filmpje online dat de acteur samen met Edie Falco in 2010 opnam. In het filmpje proberen de twee als hun personages Tony en Carmela basketbalspeler LeBron over te halen om over te stappen naar de New York Knicks. Opvallend genoeg zitten Tony en Carmela in dit filmpje, dat een paar jaar na de finale van The Sopranos werd opgenomen, in een witness protection-programma. Iets dat een idee was van Gandolfini, om te verklaren waarom hij een baard had. Niet dat je nu denkt dat hiermee eindelijk het lot van Tony is verklapt.
Nog even over…
…een oudere favoriet: The Good Place. Waarover ik bij Brainwash onlangs iets mocht vertellen:
Samenwerken?
Ben je op zoek naar iemand die kan schrijven of praten over tv-series en Hollywood? Of wil je adverteren in deze nieuwsbrief? Neem vooral contact met me op!
Deel en stuur door!
Deel I Like To Watch vooral met mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws. Ben je al abonnee en lees je I Like To Watch met plezier? Overweeg dan om een betaald abonnement te nemen zodat je mij steunt bij het maken van deze nieuwsbrief.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.