Wanneer ze in je favoriete serie opeens Nederlands gaan praten
Of iets wat er voor door moet gaan...
The Serpent, vanaf 2 april op Netflix
Beste lezer,
Binnenkort komt The Serpent op Netflix. Een serie over Charles Sobhraj, een seriemoordenaar die in de jaren ‘70 backpackende hippies in Azië drogeerde en vermoordde. Ik heb de eerste drie afleveringen alvast mogen bekijken, en vond het - na een matige start - best heel spannend. Ik durf ook alvast te voorspellen dat het een regelrechte hit gaat worden in ons land, want de held van het verhaal is een Nederlander.
Deze held, Herman Knippenberg, was een junior diplomaat in Bangkok toen hij in 1976 Sobhraj op het spoor kwam nadat een Nederlands stelletje in Thailand verdween. Zonder zijn speurwerk, en dat van zijn vrouw, was Sobhraj waarschijnlijk nooit gepakt. Omdat The Serpent een Britse serie is, wordt Knippenberg gespeeld door Billy Howle. Een Brit. En die doet dat hartstikke prima. Zijn Engels heeft zelfs een geloofwaardig Nederlands accent, je weet wel, dat accent dat je er overal ter wereld direct uitpikt. Daarom was het wellicht zo desoriënterend toen Howle in de eerste aflevering ook een paar zinnetjes Nederlands moest spreken. Het was onverstaanbaar. Er kwamen een paar harde g-klanken in voor, maar verder leek het niet eens op onze taal. Het is dat ik de Engelse ondertiteling aan had staan, anders had ik echt geen idee gehad wat hij zei.
Het is altijd gek wanneer ons kleine land opeens voorbijkomt in een Amerikaanse of Engelse serie of film. Vaak omdat het over klompen of kaas gaat, Nederland schetst alsof we nog in 1800 leven en omdat het gesproken Nederlands meestal bar slecht is. Vooral Friends had opvallend vaak ‘Nederlanders’ in de serie, met natuurlijk als hoogtepunt Gunthers ‘Jij hebt seks met een ezel’, wat een, ehh, bijzonder grapje blijft.
Toen ik in 2014 in New York naar de opening van het Central Perk pop-up café ging, dat speciaal was ‘opgepopt’ omdat Friends 20 jaar bestond, mocht ik met een groepje journalisten op de iconische donkeroranje bank koffiedrinken met James Michael Tyler, die Gunther speelde. Toen Tyler doorkreeg dat ik uit Nederland kwam, begon hij direct over die ene scène. Hij begon de woordenwisseling heel enthousiast na te spelen, waarbij ik pardoes de rol van Ross kreeg toegewezen. Ik kende de tekst niet en het was geen succes, maar zijn Nederlands was ook toen - jaren na de opnames - correct en goed verstaanbaar. Wat dus niet te zeggen valt van Billy Howle. (Nogmaals, verder een hartstikke leuke acteur hoor!)
Het grappige is dat ik deze week een Engelse podcast luisterde waarin The Serpent werd besproken (in Engeland is de serie al uitgezonden) en de presentator Howles Nederlands roemde. ‘Howle spreekt vloeiend Nederlands’, zei hij duidelijk onder de indruk. Opeens realiseerde ik me dat ik waarschijnlijk ook heel vaak heb gedacht dat iemand in een Amerikaanse of Engelse serie foutloos Zweeds of Russisch of Thais sprak, terwijl dat vreselijk onhandig moet hebben geklonken voor de mensen die deze talen echt meester zijn. Mijn serie-ervaringen zullen nooit meer hetzelfde zijn.
The Serpent heeft overigens voor de andere Nederlandse rollen wel Nederlandse acteurs ingehuurd. Waarmee het weer beter scoort dan de gemiddelde serie:
The Serpent, met tenenkrommend slecht Nederlands maar ook met een seriemoordenaar die akelig genoeg is om je daarvan af te leiden, komt 2 april op Netflix. Tot die tijd tip ik hieronder nog heel veel andere series.
Veel kijkplezier,
Anke
Kijktips:
Calls - ‘Genre-breaking’ noemt Apple TV+ de serie zelf. Calls is het beste te omschrijven als een scifi-televisieserie waar je naar moet luisteren óf een horror hoorspel waar je naar kunt kijken. De negen afleveringen bestaan uit niet meer dan telefoongesprekken en bewegende, pulserende lijntjes op beeld. En toch zat ik aan mijn scherm gekluisterd, om maar geen woord te hoeven missen. De lijntjes pulseerden heviger als de gesprekken intens werden. En mijn brein kleurde ondertussen dat wat ik niet kon zien in, en maakte er iets bijzonder freaky van. Heel knap gemaakt dus, ook dankzij een ware sterrencast, en een behoorlijk vernieuwende ervaring. Genre-breaking zou je bijna zeggen. En met afleveringen van 15 tot 20 minuten ook makkelijk weg te kijken tussen de bedrijven door. Aanrader! (vanaf 19 maart bij Apple TV+)
Operation Varsity Blues: The College Admissions Scandal - Geen serie, maar wel op Netflix, dus neem ik ‘m toch mee. In de documentaire wordt het schandaal rondom de toelatingsfraude bij Amerikaanse prestige universiteiten uiteengezet, en de man die het meesterbrein achter de hele operatie was ontleed. Behoorlijk deprimerend, al die rijke mensen die maar menen dat ze overal recht op hebben, maar ook vreselijk interessant. Vooral als je in 2019 eigenlijk alleen maar had meegekregen dat Full House’s Aunt Becky een half miljoen had betaald om haar dochters op de universiteit binnen te krijgen. (Nu op Netflix)
City of Ghosts - Een geanimeerde, documentaire-achtige serie voor kinderen die je zelf ook mee kunt kijken. In City of Ghosts bezoekt een groepje kinderen in Los Angeles plekken waar het volgens de legende spookt. Gebaseerd op echte spookverhalen en mythes, geeft tegelijkertijd een interessant inkijkje in L.A. en de mensen die er wonen en leven. (Nu op Netflix)
The Falcon and The Winter Soldier, vanaf 19 maart bij Disney+
De series die ik zelf op het moment kijk:
The Falcon and the Winter Soldier - Waar WandaVision de eerste afleveringen een groot verrassend mysterie was, is The Falcon and the Winter Soldier al vanaf minuut één klassiek Marvel. Veel actie. Veel Avengers. Weinig lachband. Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik het leuk vind, maar geef het nog een kans. (vanaf 19 maart wekelijks bij Disney+)
Allen v. Farrow - Een docuserie die ik een beetje voor me uitschuif, omdat kindermisbruik nou eenmaal geen fijn onderwerp is. Maar omdat het de eerste keer is dat Dylan Farrow zoveel ruimte krijgt om háár kant van het verhaal te vertellen, vind ik dat ik moet kijken. (Nu bij Ziggo Movies & Series (XL))
Loudermilk - De twee seizoenen van deze Amerikaanse comedy uit 2017 zijn behoorlijk onder de radar gebleven, maar Loudermilk is onlangs opgepikt door Amazon Prime en krijgt daar een derde seizoen. In Loudermilk speelt de altijd leuke Ron Livingston een ongelooflijk grumpy ex-alcoholist die een AA-groep leidt. De grappen zijn soms wat voor de hand liggend, en zo heerlijk opbeurend als Ted Lasso is het niet, maar het geheel is best heel prettig. (Amazon Prime)
The Irregulars - Ik vond BBC’s Sherlock toendertijd leuk en was laatst best gecharmeerd door de Netflix-film Enola Holmes, dus ben ik ook wel nieuwsgierig naar The Irregulars waarin een groepje straatkinderen misdaden oplost voor Holmes en Dr. Watson. Het speelt in Victoriaans Londen maar heeft ook een bovennatuurlijk tintje, waardoor ik weer een beetje twijfel. Volgende week even kijken dus. (Vanaf 26 maart bij Netflix)
Serienieuws:
Het is altijd goed nieuws als David Simon weer iets nieuws gaat maken voor HBO (The Plot Against America al gezien?), zeker wanneer hij dit doet met George Pelecanos waarmee hij het veelgeprezen The Wire maakte. Ook dit keer gaan ze naar Baltimore, voor een miniserie gebaseerd op het boek We Own This City: A True Story of Crime, Cops and Corruption. Er is nog geen releasedatum bekend maar ik houd je op de hoogte.
A Very English Scandal, met Hugh Grant geschreven door Russell T Davies, krijgt een vervolg. Zonder Grant en Davies, maar met The Crowns Claire Foy en WandaVisions Paul Bettany. Het tweede seizoen, dat geschreven wordt door Sarah Phelps, zal gaan over de Duchess of Argyll die tijdens de scheiding van haar tweede man in de jaren ‘60 misschien wel het eerste slachtoffer van wraakporno werd en daardoor de bijnaam The Dirty Duchess kreeg.
Taffy Brodesser-Akners debuutroman Fleishman Is In Trouble wordt een miniserie. Brodesser-Akner gaat de negen afleveringen zelf schrijven en de serie zal bij Hulu te zien zijn, wat hopelijk betekent dat wij ‘m straks via Star van Disney+ krijgen. Ik moet het boek nog lezen, ondanks al die geweldige recensies die ik voorbij zag komen en het feit dat ik Brodesser-Akner een fantastische journalist vind, dus dit is een goede aanleiding om eindelijk te beginnen.
Het CanneSeries festival geeft Russell T Davies een lifetime achievement award voor zijn werk. Wat meer dan terecht is en voor mij een goede aanleiding om nog één keer te zeggen: KIJK IT’S A SIN (nu bij NPO Plus)! (Nog niet overtuigd? Bij de VPRO Koos podcast mocht ik onlangs weer vertellen waarom dit nu al een van de beste series van 2021 is.)
Tot slot…
…voor iedereen die ook zo heeft genoten van Ted Lasso:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden. Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me hieronder weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem.