De schrijvers van Hollywood staken
Wat betekent de schrijversstaking voor onze series?
Beste lezer,
‘Succession without writers is just The Apprentice. And look how that worked out…’ Als er één ding goed is aan stakende schrijvers, dan is het dat ze weten hoe je een lekker protestbord moet schrijven. Maar dat is dan ook het enige lichtpuntje dat ik kan bedenken bij de schrijversstaking in Hollywood die eerder deze week is begonnen.
Ik schreef een tijd geleden al over de moeizame onderhandelingen tussen de Writers Guild of America (WGA) en de Amerikaanse studio’s en streamers over een nieuw contract. Inmiddels is de onderhandelingsdeadline verstreken en zijn de twee partijen er niet uitgekomen. Sinds maandagnacht twaalf uur hebben de schrijvers hun laptops dichtgeslagen en staan ze met hun protestborden op de stoep bij de studio’s en mediabedrijven in Los Angeles en New York.
En het lijkt erop dat ze daar nog wel even zullen blijven. Want de twee partijen zijn mijlenver van elkaar verwijderd. Dat terwijl er deze keer, met name voor de schrijvers, meer vanaf hangt dan ooit tevoren. Want het gaat bij deze onderhandelingen niet zozeer om een beter salaris voor de schrijvers van onze series en films - al is het absurd dat een schrijver die werkt aan een vreselijk populaire serie in deze PEAK TV tijden vaak een stuk minder verdient dan een schrijver bij een matig bekeken netwerk sitcom 20 jaar geleden - maar om het voortbestaan van het hele vak.
De opkomst van de mini-rooms (waarbij een minimaal aantal schrijvers in korte tijd een heel seizoen uit de grond moet stampen), de steeds korter wordende seizoenen en het gebrek aan inkomsten uit herhalingen waar ik allemaal eerder over schreef, hebben het voor de gemiddelde schrijver in Hollywood bijna onmogelijk gemaakt om nog fatsoenlijk rond te komen als full time schrijver. Dat terwijl acht CEO’s van de belangrijkere studio’s in 2021 samen meer dan 700 miljoen dollar verdienden…
Vandaar dat de WGA voor het nieuwe contract een aantal zekerheden voor hun leden probeerde uit te onderhandelen. Een minimaal aantal weken dat een schrijver gegarandeerd werk heeft bijvoorbeeld. Of een hogere vergoeding wanneer de titel waaraan je hebt gewerkt een enorme hit wordt (momenteel krijgt iemand die in de writers room van een al lang weer vergeten Netflix-flop zat hetzelfde als iemand die meeschreef aan een succes als Wednesday).
Dingen die de studio’s, zo bleek deze week, hun schrijvers niet willen geven (veel van de voorstellen werden afgewezen, zonder dat er een tegenvoorstel was). Wel kwamen ze met een voorstel om dagprijzen in te stellen voor comedy/variety-schrijvers (veelal werkzaam voor de Late Night Shows), schrijvers die nu werken met contracten van dertien weken (wat trouwens ook niet veel is, stel je voor dat je iedere drie maanden weer moet afwachten of je je baan houdt of niet…). Dat dit aanbod op tafel kwam, bevestigt voor veel mensen in de branche wat ze al vreesden: als het aan de studio’s ligt, worden schrijvers ‘gig workers’, die van klusje naar klusje gaan, zonder enige zekerheid of achtervang, zoals de Uber en Lift chauffeurs voor hen.
Een ander heikel en vreselijk actueel punt, is de inzet van AI bij het schrijven van films en series. Iets waar de WGA hele duidelijke grenzen voor wil stellen. Begrijpelijk, want voor je er erg in hebt laat een studio een computer een script uitspugen om een schrijver van vlees en bloed het daarna nog wat bij te laten schaven. Iets dat de studio’s zelf waarschijnlijk ook al hadden bedacht, want ook het voorstel van de WGA om de inzet van AI in te perken werd afgewezen. Het tegenvoorstel? Een jaarlijkse meeting om de vooruitgang van de technologie met elkaar te bespreken… (Ondertussen wordt er trouwens hevig gespeculeerd dat de studio’s de staking zullen proberen te omzeilen met behulp van AI…)
Het is koffiedik kijken om te zeggen hoe lang deze staking gaat duren. De laatste, die van 2007, duurde 100 dagen. En dat had veel effect op televisieseries die het jaar erop veelal flink kortere seizoenen kregen en soms zelfs werden gecanceld. Wat het effect op series nu gaat zijn, is moeilijk te zeggen. Als we het al merken. Er wordt immers zo ontzettend veel gemaakt dat er de komende tijd genoeg klaar ligt om te gaan. De pandemie heeft de hele industrie ook lange tijd op z’n gat gegooid, en daar hebben wij consumenten eigenlijk weinig van gevoeld. Daarnaast hebben series tegenwoordig een stuk kortere seizoenen die vaak zo goed als af zijn als de serie op onze streamers verschijnt - iets dat in 2007 heel anders was toen een gemiddelde serie 22 afleveringen telde en er min of meer het hele jaar door nieuwe afleveringen werden uitgezonden. Ook van kortere of onafgemaakte seizoenen zullen we dus geen last krijgen.
Wat niet betekent dat er niet al producties zijn die stil komen te liggen, waaronder de derde seizoenen van Yellowjackets en Abbott Elementary. Kans is groot dat we daarom vooral langer moeten wachten op de terugkeer van onze favoriete series. Of dat er titels zijn die nooit meer terugkomen, of alsnog niet worden gemaakt. Zorgen maken over het tweede seizoen van House of the Dragon (mocht dat je favoriet zijn) hoeft dan weer niet, want HBO heeft laten weten dat de scripts af zijn en het filmen in Engeland gewoon doorgaat (al moeten we ons daar eigenlijk juist zorgen over maken…).
Over twee weken heb ik vast weer een nieuwe update over de schrijversstaking. Hopelijk zijn ze er in Hollywood tegen die tijd uitgekomen, maar ik reken er niet te hard op. En als ik eerlijk ben, van mij mogen de schrijvers staken tot ze zeker weten dat ze goed betaald krijgen voor hun harde werk waar wij zo van genieten. Want nogmaals, zonder schrijvers, zou Succession een reality serie zijn.
Hieronder tip ik weer een aantal nieuwe series die gelukkig al lang af waren voordat de laptops werden dichtgeklapt.
Veel kijkplezier,
Anke
PS. Ik ben vandaag jarig (hiephiep). Mocht je deze hardwerkende schrijver op een (virtueel) taartje willen trakteren, dan wordt dat zeer gewaardeerd. (Tikkie) :-)
Een nieuwe Skip Intro over White House Plumbers
We staan deze week stil bij de langverwachte HBO-miniserie White House Plumbers, waarin Woody Harrelson en Justin Theroux de twee mannen speelden die met hun acties uiteindelijk verantwoordelijk waren voor de val van president Nixon (ook wel bekend als het Watergate-schandaal). Met zo'n topverhaal, geweldige acteurs én de makers van Veep kan dat niet anders dan een succes worden, toch? Verder bespreken we de nieuwe WO2-dramaserie A Small Light (Disney+), de psychologische horrorserie Dead Ringers (Prime Video) én de schrijversstaking in Hollywood.
En speciaal voor onze Patrons recappen we natuurlijk iedere week een nieuwe aflevering van Succession, dat maar vijfsterren afleveringen blijft maken. Steun ons en luister naar onze vreselijk enthousiaste en uitgebreide recaps op Patreon.
Serietips:
Mrs. Davis - En opeens stond vorige week, uit het niets, Mrs. Davis op HBO Max. Onverwacht, want het is een serie van Peacock, en titels van die Amerikaanse streamer, zou je bij ons op SkyShowtime verwachten. Maar niet dus. Niet erg, want het belangrijkste is dat we deze uitzonderlijke en behoorlijk fantastische serie nu al kunnen zien. Mrs. Davis komt uit de koker van Damon Lindelof (de man achter een aantal van mijn favorieten als The Leftovers en Watchmen) en Tara Hernandez en wordt omschreven als een ‘sciencefiction-komedie-dramaserie’. Dat klinkt net zo eclectisch als het is. Betty Giplin (Glow) speelt een non die in opdracht van ‘Mrs. Davis’, een alomaanwezige AI (is ie weer) die min of meer de hele wereld beheerst, de heilige graal moet vinden. Als dat absurd klinkt, dat is de serie ook. En de helft van de tijd heb je geen idee wat er precies gebeurt op het scherm. Maar man, wat is het een fantastische rit. (Vanaf nu op HBO Max)
Blue Lights - Ga ik jullie nou weer een Brits politiedrama aanraden? Yup. Alweer. Maar dit is er wel een die net weer even anders is dan al die andere politieseries die ze daar aan de andere kant van de Noordzee hebben uitgebracht de laatste jaren. Al is het alleen al omdat het in Belfast speelt waar de jaren van onrust van de Troubles nog steeds voelbaar zijn. Zeker wanneer je agent bent. Blue Lights volgt een aantal agenten in opleiding die leren hoe ze hun werk moeten doen in een stad waar een aanzienlijk deel van de inwoners ze wantrouwt en liever kwijt dan rijk is. De serie heeft geen immens budget, maar maakt dat meer dan goed met het intrigerende onderwerp en personages die direct vertrouwd voelen. (Vanaf 14 mei op BBC First)
Series die ik zelf ga proberen:
Queen Charlotte, A Bridgerton Story - Wie Bridgerton maar niks vond, mag deze prequel over een jonge Queen Charlotte uiteraard direct overslaan. Maar wat mij betreft is dit het soort Gourmet Cheeeseburger waar Netflix best goed in is. En Shonda Rhimes, die deze hele serie vrijwel helemaal zelf schreef (in tegenstelling tot Bridgerton dat ze enkel produceerde), heeft wat mij betreft bewezen dat ze weet hoe ze een lekker verhaal moet schrijven. Niet verrassend dus dat de recensies die ik zag, bijna allemaal positief zijn. Makkelijk weg te kijken maar ook rijker dan die andere serie, las ik. Wat me toch best nieuwsgierig maakt. (Vanaf nu op Netflix)
Serienieuws
Verrassend is het niet, want na het enorme succes van The Diplomat heeft Netflix razendsnel een tweede seizoen goedgekeurd. Wanneer we het mogen verwachten, is - zeker met de staking - nog niet bekend.
Nog maar drie afleveringen te gaan en dan is Succession echt afgelopen. Ik wil er niet te veel aan denken. Gelukkig weten we inmiddels wel dat de laatste aflevering anderhalf uur zal duren. Ik ben de eerste die klaagt over te lange afleveringen, maar Jesse Armstrong en zijn team vertrouw ik blind.
Nog even over…
…die protestborden:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.