BBC's Time is moeilijke televisie
En juist daarom moet iedereen deze miniserie kijken.
De ‘moeilijke maar essentiële’ BBC-serie Time met Sean Bean en Stephen Graham.
Beste lezer,
‘Een afmattend portret van het leven in de gevangenis’, zo omschrijft de Britse krant The Evening Standard de BBC-miniserie Time, om het in dezelfde zin ook ‘essentiële televisie’ te noemen waardoor het bijna klinkt als verplicht huiswerk.
Moeilijke maar noodzakelijke televisie. Ik gebruik de termen zelf ook regelmatig. The Underground Railroad omschreef ik als ‘een meesterwerk dat soms pijn doet’. When They See Us: ‘pijnlijk maar belangrijk’. Het was pas tijdens een Q&A met de cast en makers van Time deze zomer dat ik me realiseerde dat zo’n omschrijving misschien niet altijd wordt opgevat als het immense compliment dat het wat mij betreft is.
Time, een serie over het gevangeniswezen met Sean Bean en Stephen Graham in indrukwekkende hoofdrollen, is inderdaad geen makkelijke zit (ook zo’n omschrijving). De pijn, onmacht, angst en het torenhoge schuldgevoel dat van het gezicht van meerdere gevangenen is af te lezen, laten je niet onberoerd. Net als hun vaak schrijnende verhalen en de harde, brute werkelijkheid van het gevangeniswezen.
Maar tijdens die Q&A moest acteur Stephen Graham niets weten van de term ‘difficult to watch’. In een redelijk gepassioneerd en daardoor wat onsamenhangend relaas liet hij weten dat hij juist trots is om in dingen te spelen die zogenaamd moeilijk zijn. Want dat zijn per definitie de producties die je aan het denken zetten. Graham: ‘Hoe heet die succesvolle Netflix-serie ook alweer, Bridgerton? Die is niet moeilijk om te kijken, nee. Maar weet je waarom dit wel lastig is? Omdat het je woonkamer inkomt en je dwingt om naar een samenleving te kijken waar je zelf ook deel van uitmaakt.’
De zogenaamde moeilijke series dwingen je inderdaad vaak te kijken naar de naarste kanten van de mensheid, zoals racisme, ongelijkheid, onrecht, geweld, haat en onderdrukking. Of het neemt je mee naar situaties die ongemakkelijk zijn zoals de miniserie Scenes From a Marriage, de HBO-remake die deze maand uitkomt (zie onder voor meer info) waarin het uiteenvallen van een huwelijk op intieme wijze wordt weergegeven. Ook niet echt iets om vrolijk van te worden.
Toch zijn dit wat mij betreft vaak de beste, meest indrukwekkende series. Ik keek gisterochtend de eerste aflevering van Scenes From a Marriage (als tv-recensent ‘moet’ je overdag series kijken) en was er urenlang kapot van. Nu was dit wat onhandig omdat ik vervolgens daas op het schoolplein stond om m’n kind op te halen. Maar een serie die je zo kan raken dat het oprecht een beetje pijn doet, dat is wat mij betreft bijzonder. Dat is een ervaring. En dat er daarnaast dingen als Bridgerton of Ted Lasso bestaan die ‘lekker wegkijken’ - wat ook een kunst is - is enkel prettig. Voor de balans. Als palate cleanser, zeg maar. (Al is Ted Lasso dit tweede seizoen ook iets minder makkelijk omdat er flinke scheuren in Teds vrolijke voorkomen lijken te komen, wat tot een absurde online backlash heeft geleid.)
Ik vind het een rotidee dat mensen wellicht kunstwerken als The Underground Railroad overslaan, omdat het door recensenten zoals ik is omschreven als moeilijk. Dus vanaf nu, als ik een serie moeilijk/geen makkelijke zit/zwaar noem, weet dan dat dit meestal een keiharde aanbeveling is. Allemaal kijken!
Time is deze week begonnen bij BBC First, de eerste aflevering is nog tot volgende week woensdag terug te zien (de rest volgt wekelijks). Toch meer zin in iets ‘makkelijks’? Ook in die categorie tip ik hieronder weer een paar (nieuwe) titels.
Veel kijkplezier,
Anke
ps. Ik mocht afgelopen zomer voor NRC ontleden welke onderdelen een serie goed maken. Van openingstune tot slotscène. De hele reeks staat nu online en vind je hier.
De HBO-remake van Scenes From a Marriage met prachtig acteerwerk van Oscar Isaac en Jessica Chastain.
Serietips:
Scenes From A Marriage - Deze remake van de Ingmar Bergman klassieker uit 1973 met Oscar Isaac en Jessica Chastain in de hoofdrollen, valt dus in de categorie ‘moeilijk’. Althans, de ene aflevering die ik tot nu toe zag. Dat het zo aangrijpend is, komt vooral door het ijzersterke acteerwerk van Isaac en Chastain. Want zelfs al laat de serie in de eerste minuten zien dat het allemaal nep is - je ziet Chastain letterlijk de set op wandelen - toch heb je aan het einde van de 50 minuten tranen in je ogen om het verdriet van de personages. Knap gemaakt. (Vanaf 13 september wekelijks bij Ziggo Movies & Series XL)
Only Murders in the Building - In Only Murders in the Building vormen komische iconen Steve Martin en Martin Short samen met zangeres en voormalig tienerster Selena Gomez een onwaarschijnlijk trio dat probeert een moord in hun luxe appartementengebouw in Manhattan op te lossen. Een serie die niet zozeer supergoed is, maar vooral enorm aangenaam. De sfeer, het New York in de winter (zonder Covid), de ietwat brave grappen van boomers Martin en Short, het kijkt (let op!) bijzonder lekker weg en boeit tegelijkertijd genoeg om interessant te blijven. (Nu op Disney+)
Mr Inbetween - In de eerste paar scenes vinkt deze Australische titel over een huurmoordenaar/klusjesman voor de onderwereld alle hokjes van het genre af. We zien gratuit geweld, een gevaarlijk kijkende, kale man met een sikje en zelfs de verplichte stripclub. Maar dan opeens kijkt de kale man met het sikje niet meer eng maar… vriendelijk, zelfs charmant. Vervolgens zien we zijn leven - met kind, hulpbehoevende broer en nieuwe liefde - van een andere kant. Deze twee werelden vormen een leuk contrast en met afleveringen van 25 minuten is het ook een ‘makkelijke zit’. (Het eerste seizoen is nu bij Disney+’s Star te zien)
Series die ik zelf ga proberen:
On the Verge - Julie Delpy heeft wat mij betreft heel veel credits dankzij de geweldige Before-trilogie, wat ook de voornaamste reden is waarom ik On the Verge, de eerste televisieserie die ze zelf heeft gemaakt, een kans wil geven. Het verhaal over een groepje vrouwen van middelbare leeftijd die kampt met een soort van midlifecrisis trekt me wel iets minder (en de trailer heeft me ook niet echt overtuigd). Dat het een Netflix-original is had me niet lang geleden ook tegengestaan, maar het ontzettend leuke The Chair heeft me inmiddels weer wat vertrouwen in de streamer gegeven. (Vanaf 7 september op Netflix)
The Shadow Line - Al een oudje, maar ik had ‘m in 2011 volledig gemist. De miniserie over een moord die tegelijkertijd door politie als door criminelen wordt onderzocht, met Chiwetel Ejiofor en Rafe Spall in de hoofdrol, zorgde tien jaar geleden in Engeland voor een flink verdeeld kijkpubliek (de ene helft vond het fantastisch, de andere helft vreselijk). Maar de critici waren het er wel over eens dat de serie iets heel nieuws en anders durfde te doen. Intrigerend dus! (Vanaf 9 september wekelijks om 20.30 uur bij BBC First)
Paramount+’s Mayor of Kingstown is géén spoof op Mare of Easttown maar een serieuze serie met Jeremy Renner.
Serienieuws:
Mayor of Kingstown, de naam lijkt een spoof op Mare of Easttown, maar de serie van Paramount+ met Jeremy Renner en Kyle Chandler is bloedserieus en heeft sinds deze week een eigen trailer. Het is van dezelfde maker als Yellowstone met Kevin Costner dat in de VS erg populair is (en best goed schijnt te zijn), maar hier voor zover ik weet nog nergens te zien is. Of en wanneer wij beide shows gaan krijgen, is de vraag. Maar Paramount+ zal volgend jaar beginnen met de uitbreiding naar Europa, dus wie weet snel.
Netflix houdt 25 september voor het eerst een global fan-event (via livestream) met de ‘grootste sterren en makers’ van de streamer en previews van series als Stranger Things. Een soort Comic-Con dus, maar dan met enkel Netflix-titels. Het evenement kreeg de passende naam Tudum - al snapte niet alle sterren waarom.
Disney+ krijgt een serie over het leven en de carrière van mode-icoon Karl Lagerfeld genaamd Kaiser Karl. De serie zal opgenomen worden in Frankrijk en is één van de 60 Europese titels die Disney vóór 2024 wil gaan maken.
Hoopvol nieuws: HBO Max komt definitief naar Europa. Dit jaar is de streamer al beschikbaar in een paar landen, en vanaf volgend jaar zal de release breed worden uitgerold zoals ze dat noemen. Of Nederland daar ook onder valt, is alleen niet duidelijk. HBO heeft momenteel een contract met Ziggo die daarmee de uitzendrechten van HBO-titels in ons land in handen heeft. Hoe lang dit contract loopt, en wat dit betekent voor Max in Nederland, is niet bekend. We moeten dus nog steeds geduldig afwachten… Ugh.
En goed nieuws: Seinfeld komt per 1 oktober naar Netflix.
Tot slot…
…nog even over Ted Lasso, want Reddit is er van overtuigd dat Roy Kent een computeranimatie is:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.