Stopt met Sex Education ook de diversiteit op ons kleine scherm?
Dankzij de Netflix-hit sprong heel Hollywood op inclusieve series. Helaas zijn dit ook de series die als eerste geschrapt gaan worden nu er bezuinigd wordt...
Beste Lezer,
Het vierde en laatste seizoen van Sex Education staat vanaf vandaag op Netflix. Daarom mocht ik er vanochtend wat over vertellen bij Ekdom in de Morgen op Radio 10 en schreef ik eerder al een artikel over de show voor de VPRO Gids. (Soms zijn er opeens series, meestal Netflix-series, waar iedereen het over wil hebben. Ook buiten onze ‘serieuze seriekijk bubbel’.) Zowel Gerard Ekdom als mijn opdrachtgever bij de Gids vroegen me of ik kon uitleggen wat deze vreselijk leuke, Britse tienerserie eigenlijk heeft betekend voor de inclusiviteit in serieland. Het antwoord is: waarschijnlijk veel.
Want dat Sex Education toen het in 2019 uitkwam (volgens Netflix) direct heel goed scoorde (en erg goede kritieken kreeg) heeft er uiteraard aan bijgedragen dat de streamer (en andere streamers en studio’s) daarna in rap tempo vergelijkbare series hebben goedgekeurd. Titels als Heartstopper, de reboot van Heartbreak High, Never Have I Ever, As We See It, maar ook ‘superheldenserie’ Ms Marvel; ze vielen allemaal op omdat ze een diverse cast hadden en, daardoor, automatisch verhaallijnen vertelden en perspectieven aanboden die we niet heel vaak eerder hadden gezien op tv. Queer-personages, een hoofdpersoon die naar de moskee gaat, personages met een lichamelijke of geestelijke beperking - het is dankzij deze series allemaal redelijk gebruikelijk geworden. Zelfs Stranger Things, dat toch redelijk wit en hetero-normatief begon, is in de loop van de seizoenen diverser geworden. Het is de vraag of dit het geval was geweest als Sex Education, maar ook de Spaanse serie Elite, of HBO’s Euphoria die samen met de Britse tienerserie vooropliepen in de trend, waren geflopt.
Zoals ik in Skip Intro deze week zei: ik hoop dat dankzij al deze series de geest uit de fles is en niet meer kan worden teruggestopt. Want laten we nooit meer teruggaan naar de tienerseries van vroeger waarin iedere vorm van seksualiteit meteen resulteerde in enorm drama (tienerzwangerschappen, seksueel overdraagbare ziektes of erger). Ik blijf het als tiener van de jaren ‘90 vreselijk verfrissend vinden om te kijken naar series waarin seksualiteit en gender niet worden gebruikt als een plot point, maar gewoon bij het leven horen. Dat lijkt me toch een veel beter voorbeeld voor tieners (en alle volwassenen die stiekem deze tienerseries ook oplepelen) dan - ik noem maar wat - de verhaallijn in Dawson’s Creek waarin het enige homoseksuele personage in elkaar gemept werd op school omdat hij was wie hij was.
Nu sprak ik voor mijn VPRO Gids-artikel met mediawetenschapper Linda Duits en zij waarschuwde me er wel voor om niet te veel te hopen dat een serie als Sex Education ook echt hele grote maatschappelijke veranderingen teweeg heeft gebracht. Ja, er zijn nu meer inclusieve series dan ooit, maar bereiken ze ook doelgroepen die anders nooit met dit soort verhalen in aanraking komt? Want waar een Dawson’s Creek vroeger (in Amerika) op primetime werd uitgezonden, en dus heel veel mensen er iets van meekregen of ze nou wilden of niet, werken de streamers met die verdraaide algoritmes die alle kijksuggesties nauwkeurig toespitsen op iemands kijkgedrag. Hierdoor krijgt iemand die enkel actieseries kijkt, waarschijnlijk nooit de optie om Sex Education ook eens te proberen. Of zoals Duits het zei: ‘Mijn hele interface kan vol fijne roze series staan, maar dit betekent niet dat mijn buurman “die geen diversiteit door z’n strot geduwd wil krijgen” daar iets van meekrijgt.’
Daarnaast is het de vraag hoe hoog inclusiviteit en diversiteit nog op de agenda staan in Hollywood. Want waar de enorme hoos aan series en content van de afgelopen jaren ruimte creëerde voor verhalen over verschillende gemarginaliseerde groepen, betekenen de recente bezuinigingen en de gevolgen van de stakingen waarschijnlijk dat juist dit soort series als eerste geschrapt gaan worden. In het super interessante Vulture-artikel uit juni over de (gebroken) staat van de streamers, werden al meerdere voorbeelden aangehaald van series met een transpersoon in de hoofdrol die - nadat ze eerder waren goedgekeurd - alsnog werden gecanceld of te horen kregen dat ze hun hoofdpersoon toch cis-gender moesten maken. Dit omdat er, aldus het artikel, in deze tijden alleen nog maar geld en ruimte is voor series die een ‘globale markt’ aanspreken.
Ik vrees daarom dat die enorme ontwikkeling die diversiteit op ons kleine scherm heeft doorgemaakt de afgelopen jaren, voorlopig zal stagneren. Maar hopelijk gaan we dankzij een serie als Sex Education, nooit meer helemaal terug naar hoe het vroeger was.
Het vierde seizoen van Sex Education staat nu op Netflix. Heb je ‘m al uit, of wil je iets anders kijken? Ik tip hieronder uiteraard weer meerdere leuke nieuwe titels.
Veel kijkplezier!
Anke
Skip Intro - DE REBOOT
Mijn gloednieuwe co-host Thijs Schrik schoof vorige week voor het eerst aan en de ‘Skip Intro-reboot’ was meteen een feest. We hadden het over The X-Files dat 30 jaar (!!!) bestaat (ik deelde zelfs een eigen alien-verhaal), en over fijne series Poker Face en Wolf.
In de aflevering van deze week duiken we in Sex Education, The Super Models en Wrestlers. Ook bespreken we een wel heel bijzondere veiling in Hollywood (lunch met Bob Odenkirk anyone??). Luister nu!
Serietips:
Starstruck, S3 - Waarom heeft niemand me verteld hoe ONTZETTEND LEUK Starstruck is?! Natuurlijk had ik weleens wat enthousiaste recensies voorbij zien komen, maar omdat dit ook zo’n titel was die met de lancering van HBO Max is meegekomen, was ie toch blijven liggen. Tot vorige week. Na één aflevering was ik om en binnen twee dagen had ik alle eerste twee seizoenen er doorheen gejast. Nu zijn het ook korte afleveringen en seizoenen, maar toch. Starstruck is een onvervalste romcom over een jonge vrouw in Londen (gespeeld Rose Matafeo, die de serie tevens heeft gecreëerd) die een nacht doorbrengt met een man waarvan ze zich later pas realiseert dat hij een wereldberoemde filmster is. Klinkt bekend? Klopt. Deze serie heeft alles wat leuk en goed was aan jaren ‘90 klassiekers als Notting Hill en Bridget Jones gepakt en in een jaren ‘00-jasje gestopt. Het is grappig, slim, hartverwarmend, romantisch en vooral enorm verslavend. (Seizoen 1 & 2 staan nu op HBO Max, seizoen 3 volgt 28 september)
The Super Models - Ik verraad deze editie wel enorm mijn leeftijd, maar deze documentaire over de supermodellen van de jaren ‘90 voelde als een grote trip down memory lane. Naomi Campbell, Linda Evangelista, Christy Turlington en Cindy Crawford waren overal toen ik een jonge tiener was. En deze vierdelige documentaireserie zet uitvoerig uiteen hoe dat zo is gekomen. Aan de hand van interviews met zowat iedereen uit de modewereld en de supermodellen zelf, plus heel veel prachtige archiefbeelden, laten de afleveringen zien hoe de vier vrouwen opkwamen, de grootste namen in de modewereld werden, en vervolgens ook weer een kopje kleiner werden gemaakt door diezelfde modewereld (machtige vrouwen = eng…). Ik vond het allemaal reuze interessant en nostalgisch, maar - zoals ik ook al schreef in mijn recensie voor de VPRO Documentairegids - ik had ook graag wat meer de diepte in willen gaan. (Nu op Apple TV+)
Liebes Kind - Een serie die ik wellicht niet hoef te tippen omdat het Netflix-algoritme dit al volop heeft gedaan (de serie staat hoog in de kijk-top-10). Maar omdat ik er zelf met veel plezier naar heb gekeken, neem ik deze Duitse thriller toch even mee. Liebes Kind, dat is gebaseerd op het gelijknamige boek van Romy Hausmann, gaat over een vrouw die ontsnapt uit een bunker waar zij met twee kinderen gevangen gehouden werd. Wie ze is, hoe lang ze daar al was, en of de kinderen haar kinderen zijn? Het zijn allemaal vragen die de serie in de eerste aflevering opwerpt, om er steeds weer een paar nieuwe aan toe te voegen. Een fijne puzzelserie waarvan je ouderwets wilt weten hoe het afloopt. (Nu op Netflix)
Zelf kijken:
Wrestlers - Worstelen is een ‘sport’ waar ik eigenlijk nog nooit iets van heb begrepen (ondanks het geweldige Glow). Vandaar dat ik zelf niet perse aan deze docuserie over een kleine organisatie van worstelaars in de Amerikaanse staat Ohio begonnen was, ondanks dat het van de maker van de populaire docuserie Cheer is. Maar omdat Wrestlers deze week werd getipt door mijn gloednieuwe co-host Thijs Schrik in onze podcast, heb ik het eerste half uur van de eerste aflevering even snel voor onze opnames gekeken. Meer was er niet nodig want ik was direct gegrepen door deze bijzondere wereld en vreselijk intrigerende, ronduit vreemde personages. Ik kan dan ook niet wachten om verder te kijken. (Nu op Netflix)
Serienieuws:
Het allerbelangrijkste nieuws van deze week is dat er weer wordt onderhandeld in Hollywood en de eerste berichten zijn… voorzichtig hoopvol!! De onderhandelaars van de WGA (schrijversbond) hadden gisteren namelijk overleg met de AMPTP (studio’s en streamers) plus meerdere CEO’s van de grote streamers en studio’s (waaronder WarnerBros Discovery’s David Zaslav, Netflix’ Ted Sarandos en Disney’s Bob Iger). En waar een ontmoeting tussen deze partijen een paar weken geleden nog met een flinke onaangename botsing eindigde, werd er nu daadwerkelijk onderhandeld. Dit ging zo goed, dat er voor vandaag weer een ontmoeting is gepland en er zijn zelfs bronnen die beweren dat er straks een overeenkomst getekend gaat worden. Dat laatste zou na vijf maanden staking ontzettend goed nieuws zijn. Voor ons seriekijkers (het serieaanbod begint langzaamaan op te drogen). Maar vooral voor alle mensen die in Hollywood werken. Fingers crossed dus (en check mijn Twitterfeed voor het laatste nieuws)!
Nog meer goed nieuws, want Slow Horses komt dit jaar alweer terug met een derde seizoen. Bijna precies één jaar na de release van het tweede, fijne seizoen van deze Britse spionnenserie met Gary Oldman, worden we vanaf 1 december op Apple TV+ alweer getrakteerd op nieuwe aflevering. Zin in!
Tot slot…
…alvast even over Halloween, want het is nooit te vroeg om inspiratie op te doen:
Samenwerken?
Ben je op zoek naar iemand die kan schrijven of praten over tv-series en Hollywood? Of wil je adverteren in deze nieuwsbrief? Neem vooral contact met me op!
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.