Netflix gaat ons helpen met onze serie-keuzestress

Door televisiekijken weer ouderwets te maken?

Apr 29, 2021

Play Something, Netflix nieuwste functie

Beste lezer,

Weet je nog hoe je vroeger gewoon de tv aanzette, middenin een film of serie viel en dan gewoon bleef kijken? Of dat je pas halverwege seizoen 2 toevallig voorbij een serie zapte, om vervolgens wekelijks trouw te kijken - ook al snapte je soms niet waar ze het over hadden omdat je seizoen 1 had gemist? Ik weet niet eens hoeveel filmklassiekers ik stiekem maar half heb gezien, of zes keer alleen het laatste half uur, omdat ik altijd te laat inschakelde. Maar gek genoeg maakte het nooit echt uit. Er was simpelweg geen andere optie. Televisie kijken was gewoon: kijken wat er op is.

Na bijna tien jaar Netflix in Nederland en de enorme hausse aan nieuwe streamers en on demand-diensten die er de afgelopen jaren zijn bijgekomen, is ‘kijken wat er op is’ een haast absurd concept geworden. Zelfs bij ‘lineaire televisie’ zoals dat zo mooi heet, bestaat tegenwoordig de optie om een programma van het begin af aan te starten.

Maar met al die streamingdiensten vol beschikbare titels kwam wel een ander probleem: keuzestress. We scrollen ons een ongeluk door die eindeloze bibliotheken. En omdat de ene interface de andere niet is, zijn het soms bijna onleesbaar kleine plaatjes waar je doorheen klikt, of word je - in het geval van Netflix - zenuwachtig omdat er iedere twee seconde een nieuwe preview instart van titels die je NIET wilt kijken (een functie die ik al lang heb uitgeschakeld omdat ik er oprecht gek van werd).

Om ons te helpen met onze keuzestress, heeft Netflix sinds deze week een nieuwe functie uitgerold: Play Something. En die doet precies wat ie belooft, hij speelt wat. Het is eigenlijk gewoon shuffle, maar dan voor tv-series en films. Je klikt op 'play something’ en krijgt een suggestie, zie je ‘m niet zitten, dan klik je door. Het geheel is uiteraard gepersonaliseerd op je eerdere kijkgedrag - en op wat er populair is. De eerste vier suggesties die mijn tv-app mij bijvoorbeeld net gaf, waren The Serpent, New Amsterdam, Life In Colour with David Attenborough en The Crown. Niet direct spot on, ook weer niet heel verkeerd. Toen de Attenborough-serie begon te spelen en er een mooie waterval in beeld kwam, was ik serieus geneigd om even te blijven hangen.

En dat is precies waar Netflix op hoopt. Dat we blijven hangen en vooral NIET doorklikken naar een andere streamer. Vandaar dat Netflix in Frankrijk zelfs test met iets dat nog het best omschreven kan worden als een klassieke televisiezender. Het heet Direct en heeft iedere 24-uur een vaststaand schema met afleveringen van de populairste series en films, in real time. Ouderwets ‘kijken wat er op is’ dus. Netflix hoopt dat het de Fransen aan hun streamer gebonden houdt. Direct is sinds november in Frankrijk beschikbaar en ik kan nergens terugvinden of het een succes is of niet. Maar met Play Something, Direct, en de onlangs aangekondigde tests met wekelijkse afleveringen, lijkt de streamer zowaar een stap terug in de tijd te doen.

Was televisie vroeger dan echt beter? Persoonlijk denk ik eerder dat Netflix gewoon mínder dingen uit zou moeten brengen. Het voelt de laatste tijd iets te vaak alsof de streamer iedere week een random berg nieuwe titels tegen de muur gooit, in de hoop dat er wat blijft hangen. Voor iedere vermakelijke Bridgerton en geprezen The Queen’s Gambit heb je tien matige series. En hoe vaker je die laatste als kijker voorgeschoteld krijgt, hoe minder snel je geneigd bent om ook de volgende suggestie te proberen.

Shuffelen op Netflix, het kan dus vanaf nu. Voor iedereen die hier geen zin in heeft, tip ik hieronder weer een aantal leuke nieuwe series (waaronder één van Netflix).

Veel kijkplezier!

Anke

Ps. Als je I Like To Watch graag leest, help me dan om nóg meer lezers te bereiken. Stuur de nieuwsbrief door of deel ‘m op social media. Alvast veel dank!

The Mosquito Coast met Justin Theroux bij Apple TV+

Serietips:

The Mosquito Coast - Justin Theroux speelt Allie Fox, een excentrieke uitvinder die samen met zijn vrouw en twee kinderen naar Mexico vlucht om uit handen van de Amerikaanse overheid te blijven. Waarom ze moeten vluchten is de grote vraag die als een rode draad door de zeven afleveringen loopt en de voornaamste reden dat je blijft kijken, ook al wordt het avontuur van de familie Fox met iedere aflevering ongeloofwaardiger. De serie is gebaseerd op het gelijknamige boek (van Justins oom Paul Theroux) uit de jaren ‘80, waar ook al een film met Harrison Ford van is gemaakt. Voor 2021 werd het verhaal flink gemoderniseerd en de serie doet nu eerder denken aan iets als Breaking Bad en Ozark. Zo goed als die twee is het helaas niet, maar er is genoeg actie, mooi camerawerk en vooral goed acteerwerk om te boeien. (Vanaf vrijdag 30 april wekelijks op Apple TV+)
The Handmaid’s Tale, seizoen 4 - Voor iedereen die nog kijkt, het vierde seizoen van The Handmaid’s Tale is eindelijk hier. Na de succesvolle ontsnappingsmissie eind vorig seizoen waarbij een vliegtuig vol kinderen naar Canada werd gevlogen, is June (Elisabeth Moss) in seizoen 4 volksvijand nummer één in Gilead. En dat lijkt de serie meer vaart te geven dan het lange tijd had. Ik heb nog niks kunnen zien, maar de eerste reacties uit Amerika waar het seizoen sinds een paar dagen beschikbaar is, zijn in ieder geval redelijk positief. (Vanaf 30 april bij Videoland)
Us - Geen nieuwe titel, maar wel nieuw on demand en meer dan de moeite waard. Deze Britse serie met de altijd prettige Tom Hollander in de hoofdrol gaat over een getrouwd stel dat samen met hun tienerzoon nog één keer op vakantie gaat voordat ze gaan scheiden. Iets dat uiteraard niet zonder slag of stoot gaat. En vooral soms pijnlijk, maar ook grappig en zelfs warm is. Mijn conclusie in NRC vorig jaar: Us had clichématig kunnen zijn, maar werkt dankzij de perfecte cast. Met name Hollander vindt de juiste balans tussen Douglas’ verdriet en boosheid en die onophoudelijke stroom aan vreselijk flauwe, maar perfect getimede (Britse) papagrappen. Het maakt dat je niet anders kan dan hem, en zijn gezin, te omarmen. (Nu op Ziggo Movies & Series)
Mythic Quest: Raven’s Banquet - Nog een Apple TV+ comedy die onterecht redelijk onder de radar is gebleven. Mythic Quest gaat over het bedrijf achter de immens populaire videogame Mythic Quest: Raven’s Banquet en zit dus vol grappen over gamers die penissen tekenen, maar dealt ook met serieuzere zaken als vrouwen in de door mannen bevolkte gamewereld, de pandemie en zelfs nazi’s. (Seizoen 1 staat op Apple TV+, seizoen 2 komt vanaf 7 mei)

De series die ik zelf ga kijken:

Le Bureau des légendes - ‘Drop Everything and Start Watching The Bureau’ schreef het Amerikaanse GQ onlangs. En bij mijn favoriete podcast The Watch zijn ze deze week begonnen met extra afleveringen, speciaal om deze Franse serie helemaal uit te diepen. Het is niet de eerste keer dat de spionnenserie waar inmiddels al 6 seizoenen van zijn, enorm gehypt wordt, maar het is wel voor het eerst dat Le Bureau ook redelijk makkelijk bij ons on demand te kijken is. Ik zeg redelijk, omdat het wel iets kost (€12,50 per seizoen). Maar ik heb besloten het er voor over te hebben. (Seizoen 1 en 2 zijn nu te zien bij MyLum.tv.)
Who Killed Sara? - Het Mexicaanse Who Killed Sara? is Netflix’ populairste niet-Engelstalige titel van het moment, en na een paar afleveringen snap ik wel waarom. Het mysterie rondom de dood van een jong meisje genaamd Sara en een invloedrijke familie die hier (waarschijnlijk) voor verantwoordelijk is, bevat zoveel onthullingen en twists dat je niet anders kunt dan blijven kijken. Hoe ongeloofwaardig en haast soapy het soms ook allemaal is. Seizoen 2 is al in de maak. (Nu op Netflix)
The Underground Railroad - Ik kijk al uit naar deze Amazon-Prime serie van Barry Jenkins gebaseerd op het prachtige boek van Colson Whitehead sinds ie werd aangekondigd. En één van de voordelen van schrijven over televisieseries is dat ik series vaak net iets eerder mag kijken dan de rest van de wereld. Dus ben ik momenteel al halverwege de tien afleveringen. Ik mag er alleen nog helemaal niks over zeggen, behalve dan dat The Underground Railroad over iets meer dan twee weken uitkomt. Meer in de volgende nieuwsbrief! (14 mei op Amazon Prime)

Rose Byrne in 80’s dramady Physical, in juni bij Apple TV+

Serienieuws:

Voor iedereen die GLOW mist (een serie die Netflix WEL had moeten houden) heeft Apple TV+ vanaf juni de nieuwe dramady Physical met Rose Byrne in de hoofdrol en heel veel jaren ‘80 permanentjes en glimmende aerobicspakjes. De trailer kwam deze week uit en belooft echt heel veel goeds.
Er is al eens een spin-off van How I Met Your Mother gemaakt, die bizar genoeg How I Met Your Dad heette, maar die zag ondanks de betrokkenheid van Greta Gerwig nooit het licht. Gerwig maakte sindsdien meerdere prachtige films en nu is het blijkbaar tijd voor poging twee. Hulu heeft namelijk How I Met Your Father (betere naam) aangekocht, ditmaal met Hillary Duff in de hoofdrol. Laten we vooral hopen dat het een beter einde gaat krijgen dan HIMYM…
Domhnall Gleeson is gecast in de HBO-miniserie The White House Plumbers, over het Watergate-schandaal. Ook Woody Harrelson en Justin Theroux spelen mee en de vijfdelige serie wordt geproduceerd door het team achter Veep. Klinkt veelbelovend dus.
Mare of Easttown is steengoed, maar niet direct grappig. Behalve alle scènes met Jean Smart. Niet verrassend dus dat de actrice volgende maand eindelijk haar eigen comedy bij HBO Max krijgt: Hacks. Helaas komen de meeste Max-titels momenteel nog niet hierheen (waar blijft HBO Max?!?!), maar ik wilde je de trailer niet onthouden.