Luidt Ted Lasso het tijdperk van de good guy in?
Na al die 'moeilijke mannen' in de hoofdrol, kunnen we wel een goede held gebruiken.
Ted Lasso, de immer positieve, ongelooflijk empathische goedzak met zijn ouderwetse borstelsnor.
Beste lezer,
Tony Soprano, Don Draper, Walter White, Dexter, zelfs Tyrion Lannister. Ik denk dat het niet overdreven is om te stellen dat de mannelijke televisiepersonages die we de afgelopen twee decennia het meest liefhadden, vreselijke mensen waren. Het waren maffiabazen, womanizers, drugs kingpins, seriemoordenaars en stuk voor stuk diep beschadigde individuen. Wij sloten ze in ons hart en doopten ze ‘difficult men’, ware het een koosnaampje. Wat ze ook deden, we hadden ze lief en vonden de vrouwen die hen in de weg stonden vaak vreselijk irritant (zie: Skyler White en Betty Draper).
Ik denk niet dat we bovenstaande iconische personages ooit zullen afvallen, maar na de toxische masculiniteit die we de afgelopen jaren in meerdere landen de macht zagen grijpen (of beïnvloeden, zoals in ons land) en de eindeloze stroom aan onthutsende #MeToo-onthullingen, is de ‘moeilijke man’, de narcistische antiheld, wat uit de gratie. De beste series van het afgelopen jaar hadden daarom eerder moeilijke vrouwen (Mare of Easttown) of ingewikkelde, maar in de basis goede mannen (It’s A Sin, Normal People) in de hoofdrol.
De allerbeste man van alle televisiemannen van dit moment is zonder twijfel Ted Lasso. Het feit dat deze immer positieve, ongelooflijk empathische goedzak die klinkt als zijn zoon van acht als hij scheldt en een ouderwetse borstelsnor en zachtaardig Midwestern-accent heeft, door zoveel mensen wordt aanbeden, kan zomaar betekenen dat ‘het tijdperk van de good guy’ is aangebroken.
Het succes laat in ieder geval zien dat we toe zijn aan positiviteit. Aan een held die mensen belangrijker vindt dan winnen. Die iedereen benadert met een open vizier. Aan iemand die ons inspireert om een beter mens te zijn. En dat doet Ted, ook al bestaat zijn vocabulaire voornamelijk uit tegeltjeswijsheden als ‘Even Woody and Buzz got under each other’s plastic’, ‘All right, fellas, you gotta remember, your body is like day-old rice. If it ain’t warmed up properly, something real bad could happen’ en ‘You beating yourself up is like Woody Allen playing the clarinet. I don’t want to hear it’.
Maar wat Ted Lasso wat mij betreft echt onweerstaanbaar maakt, is het effect dat hij op de mensen om hem heen heeft. Vrijwel iedereen in de serie is een betere versie van zichzelf geworden, dankzij Ted. Zelfs de meest arrogante voetballertjes. En dat is voor de verandering vreselijk verfrissend. De difficult men hadden immers meestal het tegenovergestelde effect op hun omgeving. Het feit dat acteur Jason Sudeikis, die Lasso speelt, (mede-)bedacht en vormgeeft, in het echt ook nog eens behoorlijk veel van zijn personage blijkt weg te hebben (zie ook onderaan deze brief), maakt het af.
Seizoen twee van Ted Lasso begint vrijdag bij Apple TV+, en als je nog geen abonnement had, dan is alleen deze serie het geld al waard (al heeft de service inmiddels meerdere goede titels). Ik had de mazzel om alvast acht afleveringen te bekijken, en durf te stellen dat dit seizoen zelfs beter is dan het eerste. Ook al was de eerste aflevering een van de mindere. Maar vanaf het moment dat seizoen twee z’n houvast vindt, is het raak. Het gaat dieper (letterlijk, AFC Richmond krijgt een psycholoog), durft meer risico’s te nemen (er is een kerstaflevering en een regelrechte ode aan de Britse romcom), kijkt verder dan alleen Ted (Roy Kent!!) en is op momenten zelfs aardig hartverscheurend (ik verklap niks, maar oef…).
Na al die moeilijke mannen en een ellendig jaar aan coronavarianten en natuurgeweld, is Ted Lasso de good guy die we nodig hebben. En vooralsnog stelt hij niet teleur.
Veel kijkplezier!
Anke
Ps. Als je I Like To Watch graag leest, help me dan om nóg meer lezers te bereiken. Stuur de nieuwsbrief door of deel ‘m op social media. Alvast heel veel dank!
Nieuw hier? Schrijf je in dan ontvang je iedere twee weken deze gratis nieuwsbrief!
Summer of Soul geeft het vergeten festival in Harlem eindelijk de aandacht die het verdient.
Serietips:
Summer of Soul - Ik smokkel enorm door deze titel toe te voegen, want Summer of Soul is geen televisieserie maar een documentaire van bijna 2 uur. Maar omdat-ie binnenkort op Disney+ verschijnt (en daarna pas in de bioscoop), vond ik dat de docu best mee mocht als ‘streamingtip’. Summer of Soul is een documentaire van Ahmir Thompson, ofwel Questlove van The Roots, en gaat over een muziekfestival dat in de zomer van 1969 in Harlem werd gegeven en waar de grootste namen uit de wereld van soul, gospel en Motown optraden. Maar ondanks geweldige optredens van Stevie Wonder, Sly and the Family Stone en Nina Simone (!!) raakte het festival in de vergetelheid (in tegenstelling tot Woodstock dat in hetzelfde jaar werd gehouden). Nu krijgt het eindelijk de aandacht die het verdient. Questlove gebruikte de originele opnames die ergens lagen te verstoffen, en sprak artiesten en aanwezigen over het magische festival in die zo ingewikkelde tijden voor zwarte Amerikanen. Een educatieve, strijdlustige en vooral muzikaal heerlijke film. (Vanaf 30 juli op Disney+)
It’s A Sin - Het was de eerste serie die op mijn lijst ‘beste van 2021’ terechtkwam, en prijkt na een half jaar nog steeds ver bovenaan. Daarom wilde ik jullie niet onthouden dat It’s A Sin, de hartverscheurende en tegelijkertijd vreselijk liefdevolle miniserie van Russell T Davies over de aidsepidemie in de jaren ‘80, binnenkort te zien is bij de NPO. Geen extra abonnement meer nodig dus, mits je nog ouderwetse tv hebt… (Van 2 tot en met 6 aug op NPO 3 en NPO Start)
Zomerseries - Tot slot maakte ik voor VPRO Cinema een lijst met 12 series die zomer, liefde en seks uitademen zodat we die beloofde Summer of Love toch een beetje op de bank kunnen vieren. Ik smokkelde er uiteraard een paar van mijn favorieten in, waaronder ‘de beste serie die niemand keek’ als bonustip.
HBO’s Industry is de ultieme serietip van De havermelkelite’s Jonas Kooyman.
De serie die iedereen moet zien, volgens…
Jonas Kooyman
Een zomer met enkel herhalingen op tv zoals vroeger bestaat (gelukkig) niet meer, al is het nieuwe serie-aanbod deze weken wel iets schaarser dan normaal. Daarom vraag ik deze zomer iedere editie een vriend van I Like To Watch om zijn of haar beste serietip. Deze week tipt Jonas Kooyman, journalist en de man achter de geweldig leuke nieuwsbrief De havermelkelite, Industry: ‘een nihilistische serie over gecalculeerde twintigers’.
‘In HBO-serie Industry (2020) volg je een groep hyperambitieuze twintigers die vecht om een baan bij een prestigieuze Londense investeringsbank. Deze grimmige serie is een kruising van Girls en Wolf of Wall Street. Alles komt voorbij: drugs, sluwe kantoorpolitiek, rommelige seks en jong zijn in de grote stad. Nog meer laat het zien hoe generatie Z carrière maakt in het neoliberale tijdperk. Waar millennials in series worden neergezet als pechvogels met vernederende, onderbetaalde baantjes, toont het nihilistische Industry gecalculeerde twintigers die vastbesloten zijn om een paar kruimels te pikken van de (kapitalistische) taart. Een goed geacteerde serie die – ondanks dat ‘ie soms uit de bocht vliegt qua geloofwaardigheid – lang blijft nadreunen.’
(Het eerste seizoen van Industry is te zien via Ziggo Movies & Series XL, het tweede seizoen is al aangekondigd)
Serienieuws:
Het meest verontrustende nieuws uit serieland is wel hoeveel opnames er momenteel worden stilgelegd vanwege positieve coronatesten. Bridgerton, Westworld en de GoT-spin off House of the Dragon moesten de set al sluiten.
Netflix gaat inzetten op games. Wat waarschijnlijk betekent dat we straks nog meer Stranger Things spelletjes krijgen. Yay or nay?
Heugelijk nieuws, in september start Jon Stewart met een nieuwe tv-show op Apple TV+. In The Problem with Jon Stewart zal de voormalige The Daily Show-host een uur lang een nieuwsonderwerp volledig uitdiepen. Op Twitter plaatste hij alvast onderstaand voorproefje waarin de recente ‘billionaire space race’ goed op de hak wordt genomen:
Nog even over…
… hoe Jason Sudeikis een beetje Ted Lasso naar onze wereld brengt:
Deel en stuur door!
Bedankt weer voor het lezen! Deel I Like To Watch vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.