It's good to be back
De terugkerende serie is weer helemaal... eh... terug!
Steun I Like to Watch
I Like To Watch is gratis. Maar wist je dat je me ook financieel kunt steunen met een betaald abonnement? Al vanaf €2,50 per maand zelfs, ofwel een derde van een Netflix Basic-abo. In ruil daarvoor krijg je nu ook een persoonlijke serietip!! Van mij! En wellicht in de toekomst ook exclusieve content. Upgrade hier:
Op dit moment liever niet nóg een abonnement? Een eenmalige bijdrage mag natuurlijk ook en kun je hier doen. Ik zou het geweldig vinden als je me helpt. Maar wat je ook doet, bedankt voor het lezen.
Beste lezer,
Ik keek onlangs de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Slow Horses en voelde direct een scala aan emoties. Ik moest grinniken om de personages die inmiddels zo vertrouwd zijn en werd gegrepen door een nieuwe, opnieuw schokkende zaak. Ik was ontroerd toen twee van onze favoriete gevallen spionnen een oprecht lief en menselijk moment samen beleefden en onthutst en in shock toen er vervolgens iets gebeurde waarover ik verder niets ga verklappen omdat ik niks wil spoilen (if you know, you know…). Ik ervoer dit alles nog voordat Mick Jagger aan de intro was begonnen. Een intro die overigens ook weer van alles bij me losmaakte, want die eerste noten van Strange Game voelen inmiddels als thuiskomen.
Dat de openingsminuten van het vierde seizoen van Slow Horses direct zoveel bij me losmaakten, komt natuurlijk omdat ik al vertrouwd ben met de personages en de wereld waarin ze zich begeven. Ik hoef Jackson, River en Louisa alleen maar weer te zien, om blij te worden. Het is als thuiskomen.
Maar juist dit thuiskomen bij een televisieserie is een genoegen dat het de afgelopen jaren een beetje moest afleggen tegen de opwinding die een miniserie teweeg kan brengen. Want dankzij de streamers, hun diepe zakken en onze ultrakorte aandachtspanne, waren het de afgelopen jaren immers vooral dit soort ‘televisie evenementen’ die alle aandacht kregen. Zelf gaf ik ook een tijd lang de voorkeur aan zo’n glimmende ‘limited series’, het liefst met grote namen en makers, dan aan een terugkerende titel. In 2021 omschreef ik de miniserie in NRC bijvoorbeeld nog als ‘een soort hevige vakantieliefde’. Nu is het niet zo dat ik die woorden terug wil nemen. Een goede knaller van zes tot acht afleveringen (of vier als het een Britse titel is), levert nog steeds een geweldige kijkervaring op. Maar ik denk inmiddels wel dat ik iets te gretig de langlopende serie in het vakje ‘suf en ouderwets’ had gedeponeerd.
Want zoals ik hier al vaker heb geschreven, ouderwets is helemaal terug. Nadat we (en Hollywood) ons de afgelopen tien jaar het hoofd op hol hebben laten brengen door Netflix en de streamer ons liet wennen aan bingen en aan een constante stroom aan nieuwe titels, beginnen we langzaam in te zien dat de manier waarop we decennialang lang tv keken, eigenlijk helemaal niet zo slecht was. Dus hebben alle streamers inmiddels de optie om met reclame (iets goedkoper) te kijken, worden langzaam allerlei diensten samengevoegd waardoor we in de toekomst geen honderden verschillende abonnementen meer nodig hebben maar alles op een plek kunnen vinden, zijn series met wekelijkse releases weer helemaal hot én lijken we ook weer in te zien hoe leuk het is om regelmatig terug te kunnen keren naar onze favoriete shows.
Zo is er deze week (in ieder geval in mijn bubbel) meer vreugde over de terugkeer van Slow Horses dan over een nieuwe miniserie met Nicole Kidman op Netflix. Werd Only Murders in the Building nog tijdens de loop van het huidige (wederom hele leuke) seizoen vernieuwd voor een vijfde. En zag ik terecht een artikel waarin werd gemopperd over de traagheid waarmee heel veel titels tegenwoordig terugkeren (looking at you Severance!). Ook zijn er steeds meer mensen die ontdekken dat Industry en Pachinko, nu ze respectievelijk aan seizoen drie en seizoen twee zijn begonnen, geweldige must-see series zijn. Is het heel waarschijnlijk dat Ted Lasso, ondanks dat het verhaal was afgerond, toch nog een vierde seizoen zal krijgen. En werden we eerder deze zomer getrakteerd op nieuwe afleveringen van The Bear die er puur en alleen zijn gekomen omdat zender FX de makers vroeg om alsjeblieft meer te maken dan de drie seizoenen die ze eigenlijk van plan waren. Dit omdat wij kijkers zo graag meer stress wilden voelen (en FX hun populairste serie uiteraard wilde verlengen).
De terugkerende serie is dus wat mij betreft helemaal.. eh.. terug. En nu is het enkel hopen dat The Bear, Slow Horses en Only Murders in the Building en het enthousiasme dat hun inmiddels trouwe, jaarlijkse terugkeer losmaken bij kijkers, nog een nieuwe (ouderwetse) trend zetten in Hollywood, namelijk die van series die gewoon ieder jaar een nieuw seizoen uitbrengen. Want eindeloos wachten tot we weten hoe een cliffhanger verdergaat, is geen pretje (looking at you Severance!).
Wij kijkers zijn net mensen. We houden ervan om terug te keren naar een wereld die vertrouwd is, een plek waar we de weg kennen en we vrienden hebben (of mensen die we met liefde of plezier haten). Ja natuurlijk zijn hevige vakantieliefdes soms leuk, maar er gaat daarna weinig boven thuiskomen.
Laat ik daarom ook zeggen: welkom terug lieve lezers! Ik hoop dat jullie een fijne, lange zomer hebben gehad. Nu de herfst langzaam onze kant op komt, en het tijd wordt om onder een dekentje op de bank te kruipen, vertel ik jullie weer iedere twee weken welke series de moeite van het kijken waard zijn. Om te beginnen met de tips hieronder, waar uiteraard wat terugkerende titels bijzitten.
Veel kijkplezier,
Anke
Deze week in Skip Intro
We hebben een nieuw, mooi logo! In de afleveringen hebben het over de terugkeer van Slow Horses en Lord of the Rings: The Rings of Power. Die laatste gaan we ook recappen voor onze leden op Patreon al verschijnt de eerste recap later deze week in alle podcast-apps (ik zeg we, maar ik doe zelf dit keer niet mee want elven zijn niet mijn ding…). Ook bespreken we Netflix-series Kaos en The Frog. Luister hier:
Serietips:
The English Teacher - Dit is een serie die in de VS de afgelopen dagen flink lovende recensies kreeg en bij ons grappig genoeg redelijk stilletjes aan de bibliotheek van Disney+ werd toegevoegd. The English Teacher gaat over Evan, een leraar Engels op een middelbare school in Texas. Evan, die wordt gespeeld door maker Brian Jordan Alvarez, is een liberale, idealistische, homoseksuele man die in het niet altijd even ruimdenkende Texas nogal eens tegen de zogenoemde ‘culture wars’ die de VS momenteel plagen aanloopt. Dit klinkt loeizwaar, maar de uitwerking is juist erg scherp en grappig. En met afleveringen van twintig minuten voelt het een beetje als een iets minder zoete Abbott Elementary, een serie die ook belangrijke hedendaagse thema’s op een bijna luchtige manier kan aansnijden. (Wekelijks op Disney+)
Slow Horses, S4 - Ik beschreef hierboven al hoe heerlijk ik het vond om terug te keren naar Slough House. Dat deze serie jaarlijks komt, is dan ook echt een feest. Want waar ik bij de nieuwe seizoenen van Pachinko en Industry weer even moest inkomen na twee jaar afwezigheid (al ging dat snel, want wat een goede seizoenen!), voelde dit direct vertrouwd. De zaak waar onze slow horses dit keer bij betrokken raken, is wederom een intrigerende en de afleveringen vliegen dan ook voorbij. De enige kanttekening die ik bij dit seizoen zou kunnen plaatsen, is dat de vaste castleden te weinig schermtijd met elkaar hebben. Maar dat is vooral omdat ik zo intens geniet van Gary Oldman die als Jackson Lamb iedereen verbaal een kopje kleiner maakt. (Wekelijks op Apple TV+)
Only Murders in the Building, S4 - Ook dit is een wereld waar ik geen genoeg van kan krijgen, hoe ongeloofwaardig het plot inmiddels ook is (wéér een moord in het Arconia, what are the odds?!?!). Steve Martin, Martin Short en Selena Gomez zijn inmiddels zo lekker op elkaar ingespeeld dat de chemie van de drie hoofdpersonen er bij iedere scène vanaf spat. En uiteraard zijn er ook dit keer weer heel veel bekende acteurs in gastrollen en is het gehalte geweldige jassen (en dit keer ook pyjama’s) hoog. Een heerlijk seizoen dus, al moet ik zeggen dat ik nog het gelukkigst werd van het nieuwtje dat Martin Short en gastacteur Meryl Streep in het echt tegenwoordig ook een setje zijn. (Wekelijks op Disney+)
Wise Guy: David Chase and The Sopranos - In deze tweedelige docuserie kijkt regisseur Alex Gibney naar het succes van The Sopranos en maker David Chase. En hij sprak daarvoor alleen met mensen die bij dit belangrijke stukje televisiegeschiedenis aanwezig waren. Omdat ik de afgelopen jaren erg veel over The Sopranos gelezen, geschreven en gekletst heb, wist ik eigenlijk alles al wat er wordt verteld en toch heb ik intens genoten van deze serie. Niet alleen omdat het toch anders is om het verhaal rechtstreeks uit de mond van Chase en mensen als Edie Falco, Steven van Zandt en oud HBO-baas Chris Albrecht te horen, maar ook omdat het geheel geïllustreerd wordt met achter de schermen-opnames die ik nooit eerder zag. Van castingvideo’s van de toen nog vaak piepjonge acteurs en scènes die doorlopen nadat er ‘cut’ geroepen wordt tot de uitvaartrede die David Chase gaf bij de begrafenis van James Gandolfini in 2013 (snik). Heel veel dichter bij een van de beste series aller tijden kom je niet. Kijktip dus voor alle fans van The Sopranos en tv-series in het algemeen. (8 september op HBO Max)
Boiling Point - Een jaar voordat het eerste seizoen van The Bear een tv-sensatie werd, kwam de Engelse film Boiling Point uit met Stephen Graham waarin in één take een uiterst stressvolle avond in een duur Londens restaurant wordt weergegeven. De film was een succes, en daarom - en waarschijnlijk ook vanwege het succes van The Bear - besloot de BBC een serievervolg te maken. Veel van de bekende castleden zijn terug (waaronder Graham), al is het restaurant wel nieuw. Ook is het dit keer niet allemaal in één take, maar op een wat meer traditionele manier gefilmd. Dit maakt het geheel iets minder intens om te kijken, al blijft de setting stressvol en goed voor ijzersterk Brits drama. (Nu op NPO Start)
Series die ik zelf ga proberen:
Douglas is Cancelled - Deze Britse miniserie met Hugh Bonneville (Downton Abbey) als een geliefde tv-persoonlijkheid die ‘gecanceld’ wordt om een seksistische grap, krijgt flink wisselende kritieken in Engeland. De een noemt het de eerste grappige comedy over cancel culture, de ander een flinke misser. Douglas is Cancelled is gemaakt door Steven Moffat die eerder klassiekers als Sherlock en Doctor Who maakte, maar ook het recente, tenenkrommende A Time Traveller’s Wife. Even zelf kijken wat dit is dus. (Nu op SkyShowtime)
The Perfect Couple - Inmiddels heeft Nicole Kidman al zo vaak een getergde rijke vrouw gespeeld, dat Slate zich in hun recensie van deze Netflix-serie afvraagt waarom deze Oscarwinnares altijd maar weer hetzelfde soort series blijft maken. Goeie vraag, vind ik. En ook een van de redenen waarom ik juist wat skeptisch was toen ik een vier sterren recensie van The Perfect Couple op The Guardian zag staan. Want eerlijk is eerlijk, veel van Kidmans series de afgelopen jaren vielen tegen (al vond ik Expats best heel aardig en erg mooi gemaakt). In The Perfect Couple speelt Kidman de rijke vrouw van Liev Schreiber wiens zoon op het punt staat te trouwen als er een lijk aanspoelt op hun privéstrand. De serie is een whodunit en ik heb nog niks kunnen kijken, maar zie vooral vergelijkingen met The White Lotus al noemen de meeste recensies die ik las het dan wel een enorm soapy variant daarop. Ben benieuwd. (Nu op Netflix)
Serienieuws:
George R.R. Martin liet de laatste tijd al vaker vallen dat hij niet helemaal blij was met de veranderingen (of ‘creatieve keuzes’) die de makers van House of the Dragon hebben gemaakt toen ze zijn verhaal naar het scherm vertaalden. De Game of Thrones-schrijver beloofde al tijden hierover uit te wijden in een blogpost en deed dit eindelijk deze week in een flink kritisch bericht vol met eventuele spoilers voor de seizoenen die nog komen gaan. Hier zal HBO vast niet blij mee zijn geweest en de post is inmiddels dan ook verwijderd. Maar het internet vergeet niks dus lezen kun je hier (maar let op: spoilers!).
Ik zei hierboven al dat ik zelf niet naar het nieuwe seizoen van Lord of the Rings: The Rings of Power kijk, en ik ben blijkbaar niet de enige. De seizoensopener trok in de VS de helft minder kijkers dan de eerste aflevering van het vorige seizoen. Waarom is onduidelijk. Al zal het feit dat we twee jaar moesten wachten op de terugkeer naar deze rijke maar ook ingewikkelde wereld niet hebben geholpen…
We moeten nog even tot volgend jaar wachten op een nieuw seizoen van Stranger Things (nog zo’n succesvolle, langlopende serie) maar makers Matt en Ross Duffer zijn al druk bezig met iets nieuws voor Netflix, namelijk The Boroughs. Deze serie is opnieuw bovennatuurlijk en voor de cast zijn al Alfred Molina, Geena Davis, Alfre Woodard, Denis O’Hare, Clarke Peters en Bill Pullman gestrikt. De log line, zoals dat zo mooi heet, leest als volgt: ‘In a seemingly picturesque retirement community, a group of unlikely heroes must band together to stop an otherworldly threat from stealing the one thing they don’t have — time.’
Nog even over…
…de waarde van terugkerende series:
Ben je op zoek naar iemand die kan schrijven of praten over tv-series en Hollywood? Of wil je adverteren in deze nieuwsbrief? Neem vooral contact met me op!
Deel en stuur door!
Deel I Like To Watch vooral met mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws. Ben je al abonnee en lees je I Like To Watch met plezier? Overweeg dan om een betaald abonnement te nemen zodat je mij steunt bij het maken van deze nieuwsbrief.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.