De kunst van de Needle Drop

Hoe series als The Last of Us en Stranger Things bestaande muziek perfect gebruiken

Feb 09, 2023

Bill en Frank in de geweldige derde aflevering van *The Last of Us* op HBO Max.

Beste lezer,

Ik werd eerder deze week een Boomer genoemd (door mijn Skip Intro co-host Alex, ik ga ‘m niet eens sparen ook). Nu ben ik verre van een Boomer - volgens sommige berekeningen ben ik niets een een Gen-X’er, wat ik dan wel weer heel graag wil zijn - maar misschien word ik toch oud. Want ik word oprecht blij van al die ‘vergeten’ nummers die dankzij televisieseries opeens weer een gigantische hit worden.

Ja, ik ging afgelopen zomer steigeren van de lengte van het laatste seizoen van Stranger Things, maar hoe geweldig was het opnieuw ontdekken van Running Up That Hill van Kate Bush? Het nummer stond, zevenendertig jaar na release, dankzij de Netflix-serie, zomaar wereldwijd bovenaan de hitlijsten (iets dat het nummer in 1985 niet eens was gelukt). Iets vergelijkbaars gebeurde vorige week met Long Long Time van Linda Ronstadt nadat het nummer uit 1970 in HBO’s The Last of Us werd gebruikt in een van de beste, meest hartverscheurende en tegelijkertijd hoopgevende televisieafleveringen van heel 2023. (Yep. Nu al.) Dankzij Bill en Frank (BILL EN FRANK!) en hun prachtige liefdesverhaal nam het aantal streams van Long Long Time op Spotify binnen 24 uur met 4900 procent (!) toe. De volgende dag was het alleen nog maar meer.

Wat een televisieserie al niet teweeg kan brengen...

The Last of Us is sowieso opvallend goed in de zogenaamde ‘needle drops’ (zo heet het wanneer een bestaand nummer wordt gebruikt in de soundtrack van film of serie). Want behalve Long Long Time, eindigde de zombie-apocalyps-serie die stiekem zoveel meer is dan dat, de allereerste aflevering al met Depeche Mode’s Never Let Me Down Again. Deze week kwam Hank Williams’ Alone and Forsaken voorbij. Ik las ergens dat in de game waarop The Last of Us is gebaseerd ook Pearl Jam nog gezongen wordt, en daar kijk ik als ‘soort van-Gen X’er’ natuurlijk helemaal naar uit.

De perfecte needle drop is een kunst. Vandaar dat zowel de broertjes Duffer van Stranger Things als showrunner Craig Mazin van The Last of Us hulp kregen bij het selecteren van die briljant gebruikte nummers. Bij Stranger Things was het music supervisor Nora Felder die bedacht om Running Up That Hill te kiezen voor die ene, indrukwekkende scène met Max. Aan Indie Wire vertelde Felder dat de Duffers haar zelfs éérst om het nummer hadden gevraagd en dat ze daarna pas de verhaallijn rondom Max en haar walkman eromheen hebben afgemaakt. Iets dat te merken was en het geheel nog veel sterker maakte. Omdat Bush (terecht) kieskeurig is over wie haar muziek mag gebruiken, schreef Felder ‘een soort proefschrift’ om de zangeres uit te leggen in welke context het nummer gebruikt zou worden. Al bleek dat uiteindelijk niet eens nodig, want Bush was al een enorme fan van Stranger Things. (En ik gok sinds vorige zomer alleen nog maar meer.)

Craig Mazin van The Last of Us pakte het anders aan en vroeg Broadway-componist Seth Rudetsky, die hij via via kende, om hulp. Iets dat hij op een nogal opmerkelijke manier deed. Volgens Rudetsky, die zich liet interviewen door Deadline, kreeg hij twee jaar geleden rond deze tijd namelijk de volgende sms, in kapitalen, van de televisiemaker: ‘IT’S EMMY AND GOLDEN GLOBE AWARD WINNING CRAIG MAZIN. STOP WHAT YOU’RE DOING. I NEED YOUR HELP.’ (Haha, zou hij zichzelf echt zo noemen?! Briljant.) Een bericht waar je uiteraard geen ‘nee’ tegen kunt zeggen. Mazin stuurde hem de scène waarop Rudetsky meteen wist dat het Long Long Time van Linda Ronstadt moest worden. Toen hij het nummer opperde, schreef Mazin terug: ‘Oh my god, this song!’. En dat was dat. De rest is televisiegeschiedenis.

Het mooie is dat Rudetsky na deze geweldige interactie min of meer was vergeten dat hij Mazin had geholpen, tot hij vorige week uit het niets bedankjes kreeg van allerlei mensen voor het nummer. De showrunner had zijn naam in een interview genoemd, vertelde Rudetsky tegen Deadline. En dat maakte nogal wat los: ‘I’ve been in the business for 25 years and I’ve never gotten such amazing publicity. It’s been so wonderful and so crazy because, like, I don’t know why I’m getting the credit – I didn’t write the song, I didn’t sing the song. It’s like when my mother goes, “Oh, I discovered Bette Midler because I saw her on The Mike Douglas Show.” And I’m going, You discovered Bette Midler? Well, thank you so much.’ Heerlijk.

Hieronder tip ik weer een flink aantal nieuwe series, waaronder een met misschien wel de meest ongepaste en daardoor juist weer geweldige needle drop.

Veel kijk- (en luister)plezier!

Anke

ps. Wat zijn jullie favoriete needle drops? Laat het vooral weten in de comments!

De XXL Mailbag Special van Skip Intro

Er kwamen maar weinig goede nieuwe series uit afgelopen week, en daarom besloten Alex en ik het in Skip Intro over een heel andere boeg te gooien. Geen besprekingen van nieuwe series of allerlei nieuwtjes, maar vragen van de luisteraars over onze favoriete seriepersonages, animatieseries, arthouseseries, Scandinavische series én Marvelseries. Het werd een extra lange special, met een stiekeme needle drop.

Cunk on Earth,' a New Mockumentary on Netflix, Is Not Afraid to Get Silly - The New York Times — Diane Morgan als Philomena Cunk in *Cunk on Earth*, nu op Netflix.

Serietips:

Cunk on Earth - Ik had deze ‘mockumentary’ van Charlie Brooker de vorige keer nog niet getipt, omdat ik ergens vreesde dat het te flauw zou zijn (Netflix had geen screeners, dus ik kon niet vooruitkijken). Maar aangezien ik aan het einde van de eerste aflevering hardop zat te lachen (en ik mijn wederhelft in de keuken hoorde schaterlachen toen hij de serie keek), wil ik hem jullie niet onthouden. In Cunk on Earth probeert Philomena Cunk (een typetje van Diane Morgan) de geschiedenis van de mensheid uiteen te zetten. Dit doet ze door bloedserieus de meest absurde vragen te stellen aan oprecht verbaasde experts en wetenschappers, en veelal compleet verkeerde conclusies te trekken of verbanden te leggen die er niet zijn. Het is een vorm die we vaker zagen, en vaker flauw dan leuk is. Des te indrukwekkender dus dat Cunk hilarisch is. En let vooral op de absurde needle drop. (Nu op Netflix)
Hello Tomorrow! - Vanwege het embargo op recensies mag ik nog niet zeggen wat ik van deze nieuwe Apple TV+-serie met Billy Crudup in de hoofdrol vind. Ik kan wel verklappen dat het een ‘retro-futuristische’ serie is die speelt in een tijd die eruit ziet alsof het de (Amerikaanse) jaren ‘50 zijn, maar waarin auto’s boven de grond zweven, robots in de bediening werken en mensen op de maan wonen. De serie ziet er, net als de trailer, prachtig uit. Meer mag ik niet zeggen, maar als het je aanspreekt, probeer het dan vooral. (Vanaf 17 februari op Apple TV+)
Fleishman is in Trouble - Ik las het boek van Taffy Brodesser-Akner waarop Fleishman is in Trouble is gebaseerd, afgelopen zomer in één ruk uit en vond het geweldig. Toch overtreft de serie, die Brodesser-Akner ook schreef, al mijn verwachtingen. Het verhaal draait om Toby Fleishman (Jesse Eisenberg). Toby is net gescheiden en staat op het punt om zijn eerste zomer als gloednieuwe (en dankzij dating-apps plotseling zeer gewilde) vrijgezel in New York door te brengen. Maar dan dumpt zijn ex-vrouw Rachel (Claire Danes) buiten de afspraken om hun kinderen bij hem en verdwijnt ze zelf van de aardbodem. Een ogenschijnlijk eerder verteld verhaal over relaties, hoop en teleurstelling, dat uiteindelijk nog zoveel meer om het lijf heeft dan je in eerste instantie denkt. Meer wil ik eigenlijk niet verklappen, behalve dat ik regelmatig emotioneel gevloerd was na het kijken en dat ik Claire Danes niet eerder zo goed heb gevonden. (Jesse Eisenberg, Adam Brody en Lizzy Caplan zijn overigens ook niet slecht.) Vijf sterren! (Vanaf 22 februari op Disney+)

Series die ik zelf ga proberen:

The Responder - Onverbiddelijk donker en onontkoombaar absorberend, aldus de omschrijving van Rotten Tomatoes. Wie deze nieuwsbrief vaker leest, weet dat ik dan al redelijk enthousiast ben. Tel daarbij op dat The Responder een Britse politieserie is met Martin Freeman als agent in Liverpool die na een degradatie de nachtdienst moet draaien, en ik ben zeker om. Helemaal omdat ik bijna klaar ben met het derde en laatste seizoen van Happy Valley (man man man, wat een geweldige serie toch!! De eerste seizoenen staan nog steeds op Ziggo XL, hopelijk volgt drie snel.). En ik vermoed dat ik na Happy Valley wel weer wat nieuw grauw, Brits drama kan gebruiken. (Vanaf 17 februari op NPO Plus en NPO 2)
Funny Woman - Deze serie naar een boek van Nick Hornby (High Fidelity) gaat over een voormalige beauty queen (Gemma Arterton) uit Blackpool die haar werk in een fabriek verruilt voor het swingende Londen van de jaren ‘60, op zoek naar een grootse en meeslepende carrière in de showbiz. De recensies die ik tegenkom zijn erg positief over het spel van Arterton, maar iets minder over de serie (een ‘mindere Mrs. Maisel’ zag ik ergens). Ik verwacht er daarom niet te veel van, maar ga toch even proberen. (Vanaf 10 februari op SkyShowtime)
Girls5Eva - Zo’n serie waar in de Amerikaanse media al vaak met veel lof over geschreven is, maar die wij lange tijd niet konden zien. Girls5Eva, over een girlband die jaren na het eerste, kortstondige succes weer samenkomt (met o.a. Busy Phillipps, Sara Bareilles en Renee Elise Goldsberry), komt uit de koker van Tina Fey. De comedy werd na twee seizoenen door Peacock gecanceld, maar tot vreugde van veel kijkers snel opgepikt door Netflix (soms pikt Netflix nog steeds series op). De eerste twee seizoenen zijn nu eindelijk hier te kijken, en een nieuw, derde seizoen wordt snel verwacht. (De eerste twee seizoenen staan nu op Netflix)

Serienieuws:

Ik dacht eerst dat het een berichtje van The Onion was, maar het is echt. Billions, de ooit best heel goede serie met Damien Lewis en Paul Giamatti, krijgt twee spin-offs: Millions en Trillions. Kabelzender Showtime, dat binnenkort Paramount+ with Showtime zal heten, wil hiermee een heel universum rondom de serie opzetten, met verhalen die niet alleen in de financiële wereld van New York maar ook Londen en Miami zullen spelen. De zender schijnt ook te kijken naar een spin-off van Dexter, waarmee het vooral lijkt in te zetten op het uitbouwen van bestaande werelden. Een strategie die ze tot nu toe met alle Yellowstone spin-offs en het ‘Sheridanverse’ geen windeieren heeft gelegd.
Over het Sheridanverse gesproken, ik schreef deze week een heel artikel voor NRC over Taylor Sheridan en zijn enorme succes. Op het moment dat ik het stuk af had, brak het nieuws dat de onderhandelingen tussen Kevin Costner en Paramount zijn vastgelopen en de kans bestaat dat Yellowstone in z’n huidige vorm heel snel ten einde komt (misschien zelfs nu al, halverwege het vijfde seizoen). Maar maker Taylor Sheridan, die echt een beest is als het op series schrijven aankomt, heeft er niet lang om getreurd. Hij werkt al aan een andere serie in het universum waarin veel van de acteurs uit Yellowstone zullen terugkomen. Iedereen behalve Costner dus, de hoofdrol zal in plaats daarvan gespeeld worden door Matthew McConaughey.
Netflix cancelt veelvuldig, maar het kan ook nog steeds vernieuwen. That ‘90’s Show, het vervolg op That ‘70’s Show, heeft razendsnel een tweede seizoen gekregen.
Ook 1923, de Yellow-stone spin-off met Harrison Ford en Helen Mirren, mag door met een tweede seizoen.
Een tijdje geleden had iedereen in Amerika het opeens over de Franse spionnenserie Le Bureau des Légendes, ook al was de serie toen al meerdere seizoenen bezig. Blijkbaar heeft ook George Clooney de serie sindsdien gezien, want hij gaat nu een Amerikaanse versie regisseren voor Showtime en Paramount. De opnames moeten nog beginnen, dus geen idee wanneer het gaat uitkomen en met wie. Kijk daarom vooral nu het origineel, dat staat op MyLum.
Voor in de agenda: seizoen 2 van Abbott Elementary komt 1 maart op Disney+!