Dahmer kreeg vooral negatieve publiciteit en werd een immens succes
Hoe meer slechte berichten, hoe meer mensen besloten de Netflix-serie te kijken.
Beste lezer,
There’s no such thing as bad publicity. Dat blijkt maar weer in het geval van Dahmer - Monster: The Jeffrey Dahmer Story. De Netflix-serie van Ryan Murphy over de beruchte Amerikaanse seriemoordenaar die z’n slachtoffers niet alleen in stukken sneed, maar soms ook opat, heeft sinds de streamer het vorige maand stilletjes online plaatste, bergen aan slechte publiciteit gehad. En dan heb ik het niet over een slechte recensie of twee (al waren die er ook). Of over de mensen die riepen dat het tijd is om niet meer iedere seriemoordenaar een eigen Netflix-serie te geven. Zelfs niet over het crewlid dat uit de doeken deed hoe vreselijk haar werkervaring op de set was. Maar wel over de meerdere (!) nabestaanden van Dahmers slachtoffers die de media opzochten om te laten weten hoe vreselijk ze het vinden dat deze serie überhaupt gemaakt is.
Want, zo bleek, geen van de moeders, vaders, broers, zussen of kinderen van de 17 jongens en mannen die tussen 1978 en 1991 werden gedood door Dahmer, wist dat deze serie op handen was tot ze de meest gruwelijke en verdrietige gebeurtenis uit hun leven gedramatiseerd terugzagen op Netflix. Niemand had ze vooraf gewaarschuwd dat er acteurs en actrices in de huid van hun geliefden zouden kruipen. Of dat zij zichzelf, gespeeld door een ander, terug zouden zien tijdens hun diepste, verdrietigste dalen. Ook voor hen, net als voor ons, was de serie er opeens.
En dat was niet alleen vreselijk pijnlijk, volgens sommige nabestaanden is dat wat er op Netflix te zien is, helemaal niet wat er in het echt is gebeurd. Maar omdat niemand ze van tevoren iets heeft gevraagd, hebben ze geen enkele invloed gehad. Nu had Netflix overigens ook helemaal geen contact op hoeven nemen. Alles wat er uit de rechtszaak tegen Dahmer is gekomen, is openbaar en mag dus gebruikt worden voor dit soort dingen. Toch was het wel netjes geweest. Zeker omdat de schrijvers dingen aan het verhaal hebben toegevoegd, waaronder een romantische relatie tussen Dahmer en een van zijn slachtoffers, waarvan helemaal niet zeker is of dit echt is voorgevallen. ‘Ik snap niet hoe ze onze namen kunnen gebruiken en dit naar buiten kunnen brengen’, zei een inmiddels 85-jarige moeder van een slachtoffer tegen The Guardian.
Slachtofferhulp Nederland vroeg Netflix in een ingezonden brief in de Telegraaf vorige week daarom om de titel te verwijderen. De mix van feit en fictie romantiseren het verhaal en dat is gevaarlijk, schreef voorzitter Rosa Jansen. Ze zei ook dat er meerdere klachten waren binnengekomen over de serie.
De kans dat Netflix het verzoek van Slachtofferhulp gaat inwilligen, lijkt me zeer klein. Want alle negatieve publiciteit ten spijt, Dahmer - Monster: The Jeffrey Dahmer Story staat niet alleen al weken bovenaan de Netflix top 10, het is ook nog eens de op een na best bekeken Engelstalige serie van de streamer aller tijden. Aller tijden! Alleen het vierde seizoen van Stranger Things is beter bekeken. Hoe meer negatieve artikelen er de afgelopen weken uitkwamen, hoe meer mensen blijkbaar besloten de serie een kans te geven.
Als het immense succes van Dahmer iets heeft laten zien, dan is het dat ‘wij’ de kijkers nog lang niet klaar zijn met series over true crime. En ook niet met seriemoordenaars. Want als zelfs het hele circus rondom deze titel niet voldoende is om die toch al twijfelachtige fascinatie van ons te temperen, doet niets het.
Netflix heeft voor zover ik weet niet gereageerd op alle negatieve publiciteit. In plaats daarvan voegde de streamer vorige week een nieuwe titel aan de bibliotheek toe: Conversations with a Killer: The Jeffrey Dahmer Tapes. Veel duidelijker dan dat wordt het niet. Ik verwacht daarom dat Netflix in de toekomst alleen maar meer gaat inzetten op true crime, én op Ryan Murphy. Wellicht net zo lang tot we wél verzadigd zijn.
Tot die tijd komt er gelukkig ook nog heel veel uit zonder seriemoordenaars. Hieronder tip ik alvast de leukste, mooiste of meest intrigerende series van dit moment, waaronder de verfilming van mijn lievelingsboek.
Veel kijkplezier!
Anke
Derry Girls, de Frasier reboot en Welcome to Wrexham in de nieuwe Skip Intro!
In mijn vorige nieuwsbrief schreef ik dat ik Derry Girls ging kijken, en dat heb ik sindsdien niet alleen gedaan, ik vond het zo’n ontzettend leuke serie dat Alex Mazereeuw en ik er direct een hele podcastaflevering aan hebben gewijd (Alex was al langer fan). Luister de allernieuwste Skip Intro nu in al je favoriete podcast-apps.
Serietips:
Life after Life - Het is altijd spannend als een van je lievelingsboeken verfilmd wordt, en Life after Life van Kate Atkinson is sinds het in 2013 uitkwam een van mijn favorieten (haar vervolg op dit boek, A God in Ruins, was misschien nog beter). Maar ik had me geen zorgen hoeven maken, want de BBC weet hoe het een goede serie moet maken. Daarbij was de regie in handen van John Crowley, die eerder het evenzo prachtige boek Brooklyn al erg mooi verfilmde. Life after Life stelt dan ook niet teleur. De hoofdrol is voor Ursula, een meisje dat in 1910 tijdens een sneeuwstorm dood geboren wordt omdat de dokter niet op tijd bij de geboorte kan zijn. Waarop alles wordt teruggespoeld en Ursula opnieuw ter wereld komt, ditmaal levend omdat de dokter uit voorzorg eerder was vertrokken. Het is een wedergeboorte die zich eindeloos zal herhalen. Iedere keer als Ursula’s leven ten einde komt (tijdens een vakantie aan zee als meisje, na een besmetting met de Spaanse Griep, tijdens de Blitz in Londen en ga zo maar door), komt ze weer terug om het net even iets anders te doen. Meeslepend en prachtig, en een mooie overpeinzing over de wendingen die het leven kan nemen. (Vanaf 23 oktober op BBC First)
Avenue 5 - Ik vermoed dat het eerste seizoen van Avenue 5 niet door heel veel mensen is gekeken. Ook ik haakte twee jaar geleden redelijk snel af bij de sci-fi comedy over een cruiseschip dat dertig jaar in de toekomst vast komt te zitten in de ruimte, ook al was het van Veep’s Armando Iannucci en speelde Hugh Laurie de hoofdrol. Maar toen ik vorige maand de kans kreeg om deze twee heren te interviewen, ben ik weer opnieuw gaan kijken en niet alleen vond ik het dit keer echt hartstikke leuk, ik realiseerde me ook dat Iannucci wederom de toekomst had voorspeld. Want ondanks dat het decennia in de toekomst speelt, was ook deze serie ingehaald door de werkelijkheid (miljardairs in de ruimte, cruiseschepen die vast kwamen te zitten, mensen die zichzelf ervan overtuigden dat ze werden voorgelogen over de crisissituatie waarin ze zich bevonden). Ik vrees nu al voor de absurde toekomstvoorspellingen van Iannucci die in seizoen twee te zien zijn, binnen afzienbare tijd gaan uitkomen… (Vanaf nu op HBO Max)
The Vow, S02 - Dit is alweer het tweede seizoen van de documentaireserie over ‘sekssekte’ NXIVM van nep-guru en alom akelige en gevaarlijke manipulator Keith Raniere. De serie bracht een paar jaar geleden nogal wat teweeg en ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk geen zin had in een vervolg. Zeker niet omdat aan het einde van het vorige seizoen was aangekondigd dat ditmaal ook Raniere en zijn rechterhand Nancy Salzman hun verhaal zouden mogen doen. Na al die afleveringen waarin uiteengezet was hoe vreselijk deze mensen waren, had ik hier niet direct behoefte aan. Maar omdat ik regisseur Jehane Noujaim mag interviewen voor de VPRO Gids, ‘moest’ ik kijken - en de serie bleek wederom weer een hele achtbaan aan emoties op te roepen. Vooral de laatste helft van het seizoen. Ik kan verklappen dat de documentaireserie gelukkig weinig sympathie voor Raniere heeft (de keren dat hij vanuit de gevangenis reactie geeft op de dingen die tijdens de rechtszaak zijn gezegd, bevestigt hij met z’n gewauwel enkel wat de serie ons al heeft laten zien; dat hij een gestoorde narcist is), maar het volgt ook de mensen die zo door hem gehersenspoeld zijn dat ze hem nog steeds verdedigen (arme zielen…), het vertelt in meer detail over een aantal van de meest wanstaltige en criminele dingen die Raniere heeft gedaan en het laat Salzman uitgebreid aan het woord. Vooral haar bijdrage is verrassend genoeg een hele interessante toevoeging op seizoen 1, en het geheel liet me redelijk gesloopt achter. (Vanaf 18 oktober bij HBO Max)
De serie die ik zelf ga proberen:
The Playlist - Deze Zweedse Netflix-serie vertelt het verhaal van Spotify, de muziekstreamer die we nu allemaal voor lief nemen, maar jaren geleden moest opboksen tegen een wantrouwende muziekindustrie die niets moest hebben van de digitalisering en websites die muziek opeens ‘gratis’ maakten. Het is natuurlijk de zoveelste recente serie over een kleine tech start-up die heel groot werd, al eindigt het in dit geval niet met mensen die wegens bedrog de gevangenis in gaan. De serie vertelt het verhaal van de opkomst van Spotify door iedere aflevering naar een andere persoon te kijken die betrokken was, of geraakt werd door, de oprichting van het platform. Dit is een goede keus, omdat de aflevering die ik alvast zag over bedenker Daniel Ek en de manier waarop hij in zijn flatje achter zijn computerschermen het idee voor Spotify bedacht, niet heel vernieuwend voelt. Maar als ik mijn collega Thijs Schrik van NRC moet geloven is aflevering drie wel heel sterk, dus ik kijk nog even door. (Nu op Netflix)
Serienieuws:
De Frasier-reboot is officieel opgepikt door Paramount+. Het schijnt een seizoen van tien afleveringen te zijn, wat aanzienlijk minder is dan de 24 afleveringen van vroeger. Over de opzet is niet veel bekend, behalve dat Frasier Crane (Kelsey Grammer) in een nieuwe stad woont en dat de andere castleden in gastrollen voorbijkomen. Wat eigenlijk vergelijkbaar is met Frasiers verhuizing van het Boston van Cheers naar Seattle voor Frasier. Het werkte eens, dus wie weet weer.
Netflix lanceert volgende maand al de abonnementsvorm met reclame, Basic with Ads, wat aanzienlijk vroeger is dan werd verwacht. Het snijdt daarmee de pas af van Disney+, die het reclameabonnement waarschijnlijk vanaf december gaat aanbieden. De dienst zal in de VS 6,99 dollar per maand gaan kosten, wat ook weer een dollar minder dan Disney+ is (de stiekemerds). Netflix maakt Basic with Ads vanaf begin november in meerdere landen en gebieden beschikbaar, al lijkt het erop dat we in Nederland nog even moeten wachten op de reclames.
Onze wekelijkse dosis draken komt bijna ten einde, maar HBO Max vult het gat razendsnel op met een nieuw seizoen van The White Lotus (de miniserie die toch geen miniserie was). Bij ons begint het op 31 oktober, er is al een trailer:
Tot slot…
…nog even over de inmiddels overduidelijke, maar vreemde strategie van Apple TV+:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Laat weten wat je vindt van I Like To Watch!
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.