Conversations With Friends is opzettelijk traag
En dat maakt de nieuwste Sally Rooney-verfilming verfrissend anders.
Beste lezer,
In de eerste minuten van miniserie Conversations With Friends gebeurt eigenlijk heel weinig. Hoofdpersoon Frances (Alison Oliver) leest samen met haar ex-vriendin/inmiddels beste vriendin Bobbi (Sasha Lane) een stukje dat ze heeft geschreven voor hun spoken word-optreden later die week en daarna wandelt ze naar de universiteitsbibliotheek. Ze studeert, bijt op haar nagels, wandelt naar huis, praat even vriendelijk met haar huisgenoot en studeert weer verder.
Pas na vier volle minuten, als Frances en Bobbi na hun optreden de succesvolle schrijfster Melissa (Jemima Kirke) ontmoeten, gebeurt er iets dat niet in de categorie ‘het alledaagse leven van Frances’ valt. Al weet je dat als kijker alleen omdat de promo (en natuurlijk het boek van Sally Rooney waarop de serie is gebaseerd) al heeft verklapt dat Frances een affaire krijgt met Melissa’s man Nick (Joe Alwyn) en omdat Jemima Kirke (van Girls-faam) een wat bekendere actrice is. Want verder verandert er weinig aan de haast trage manier waarop het verhaal wordt verteld.
Conversations With Friends is een kabbelend beekje in het vaak woeste serielandschap. Een serie die geen last lijkt te hebben van de angst dat kijkers direct doorklikken als er niet snel genoeg iets gebeurt. Sterker nog, Conversations With Friends lijkt er zelfs nog net iets langzamer van te gaan lopen.
Normal People
Dat is heel bewust, vertelde regisseur Lenny Abrahamson toen ik hem laatst via Zoom wat vragen mocht stellen (binnenkort te lezen in de VPRO Gids). Want als het succes van Normal People (die andere Sally Rooney-verfilming die hij in 2020 maakte en terecht vreselijk geliefd is) iets heeft bewezen, dan is het wel dat kijkers helemaal niet altijd constante actie van hun series eisen. Ze willen best investeren in personages en een verhaal dat langzaam wordt verteld en opgebouwd, aldus Abrahamson.
Dat laatste lijken ze in serieland de afgelopen jaren steeds vaker te vergeten. Van alle nieuwe titels die de laatste weken zijn uitgekomen, begint een meerderheid ‘in medias res’ zoals dat zo mooi heet. Ofwel: middenin de actie. Tokyo Vice, Outer Range, WeCrashed, Pam & Tommy, Dirty Lines en The Dropout stuk voor stuk openen ze op het punt waarop de achtervolging al is ingezet/er een lijk is/het bedrijf in crisis is/de sextape wereldnieuws is/de auto boven de cliff bungelt/de politieverhoren in volle gang zijn, om vervolgens terug in de tijd te springen en dan pas te vertellen hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Serieplaag
In medias res is een beproefde vertelmethode, denk alleen maar aan de geniale openingsscènes van Breaking Bad en Lost. Maar op dit moment wordt de techniek zo vaak toegepast, en niet alleen als het nodig of zelfs verdiend is, dat het een ware plaag is onder de tv-series schreef ik eerder deze week in NRC. Een die ervoor zorgt dat het kunstje een trucje begint te worden en in het ergste geval niet alleen cliché voelt (ik rol regelmatig dramatisch met m’n ogen als weer een serie middenin de actie start), maar ook de spanning wegneemt omdat het begin het einde al heeft weggegeven.
Dat in medias res zo vaak wordt toegepast, heeft alles te maken met het immense serieaanbod en de voortdurende ‘streaming wars’. Streamers zijn zo bang om kijkers en abonnees te verliezen dat ze hun makers in meerdere gevallen zelfs vragen of ze met iets spannends willen beginnen, ook als dit niet het originele plan van de schrijvers was. Iets dat natuurlijk zelden zorgt voor een betere serie (in het geval van Only Murders in the Building, een van mijn favoriete series van vorig jaar, noem ik de in medias res-opening zelfs een nare pukkel op de verder gave serie).
Conversations With Friends, dat van Hulu is en bij ons op HBO Max komt, heeft daar gelukkig allemaal geen last van. Het begint gewoon waar het begint, en kabbelt dan rustig verder. En dat is, zeker in deze tijden van flashbacks, springende tijdlijnen en in medias res-openingen, best verfrissend.
Ik tip de serie hieronder, plus nog een aantal nieuwe titels waarvan er een óók in medias res begint, maar dat zien we in dat geval even door de vingers.
Veel kijkplezier!
Anke
Serietips:
The Essex Serpent - Ik zeg het maar meteen: ik heb deze zesdelige miniserie verslonden en was aan het einde oprecht boos omdat het uiteindelijk minder goed was dan ik halverwege dacht. The Essex Serpent met Claire Danes en Tom Hiddleston gaat over een weduwe die vanuit Victoriaans Londen naar een klein vissersdorpje in Essex gaat omdat daar een zeemonster is waargenomen. Ze treft een diepgelovig en doodsbang dorp, plus een knappe dominee. De serie is stemmig en vaak prachtig gefilmd, en Danes’ kostuums zijn geweldig (haar Britse accent iets minder…). Maar uiteindelijk is het gewoon een romantisch kostuumdrama met wat mythologie, religie en (bijzonder genoeg) openhartchirurgie. Nu is er niks mis met een romantisch kostuumdrama, dus als je daar van houdt, dan is dit je serie. Verwacht alleen niks meer dan dat. (Vanaf 13 mei bij Apple TV+)
Conversations With Friends - Ik besprak ‘m hierboven al, maar toch nog even als losse tip want naar deze nieuwe Sally Rooney wordt enorm uitgekeken. Voorganger Normal People was een sensatie in 2020, ook vanwege de onweerstaanbare chemie tussen de twee hoofdpersonen en het feit dat Paul Mescal nogal wat harten sneller deed kloppen (er is zelfs een Instagram-account van Connells zilveren ketting). Ik denk niet dat Conversations With Friends, gemaakt door dezelfde makers, net zoveel teweeg gaat brengen. Vooral omdat het dit keer niet draait om een eerste liefde, maar een affaire. Wat overigens niet betekent dat dit een slechte serie is. De liefdesscènes zijn opnieuw erg mooi gefilmd vol close-ups en diepe zuchten, het sfeertje (en de soundtrack) zijn vreselijk prettig en de aantrekkingskracht tussen Frances en Nick is geloofwaardig. Maar een affaire is nou eenmaal minder onschuldig dan een eerste liefde. En een tweede serie vaak net iets minder verrassend dan een eerste. (Vanaf 15 mei op HBO Max)
Series die ik zelf ga kijken:
The Good Lord Bird - Een serie over abolitionist John Brown (gespeeld door Ethan Hawke) en het groepje ongeregeld waarmee hij halverwege de 19de eeuw in Amerika probeerde slavernij te stoppen. The Good Lord Bird kwam al in 2020 in Amerika uit en de reacties waren toen lyrisch (Hawke, die de serie tevens maakte, schijnt geweldig te zijn) dus ik laat me niet afschrikken door het feit dat ook deze titel in medias res begint... (Vanaf 11 mei bij Ziggo Movies & Series XL)
Hacks, seizoen 2 - Het eerste seizoen was erg goed en ook over het tweede lees ik positieve dingen (mijn screeners zijn pas net binnen, dus zeker weten doe ik het nog niet). De altijd geweldige Jean Smart speelt nog steeds een ‘oudere’ stand-up comedian die haar carrière langzaam door haar vingers ziet glippen en Hannah Eindbinder de jonge komedieschrijver die na een onhandige tweet opeens niet meer veelbelovend maar afgeschreven is. Het eerste seizoen was slim en grappig, maar durfde ook dieper te gaan dan de gemiddelde komedieserie. Ik ben benieuwd naar het vervolg. (Vanaf 13 mei op HBO Max)
Serienieuws:
Mocht je het gemist hebben, Netflix heeft onlangs voor het eerst meer abonnees zien vertrekken dan dat het erbij kreeg. En omdat er zo niet genoeg geld binnenkomt, overweegt de streamer nu om een goedkopere variant mét reclames aan te gaan bieden. Het gerucht is dat dit eind dit jaar al gelanceerd kan worden…
Henry Winkler en HBO blijven nog even samenwerken want de Barry-acteur gaat waarschijnlijk in HBO-minserie King Rex spelen waarvan de eerste aflevering wordt geregisseerd door zijn zoon Max Winkler.
Danny Boyle’s miniserie Pistol over de Sex Pistols komt elders eind deze maand al uit maar zal pas op 6 juli in Nederland bij Disney+ te zien zijn. Dat duurt nog even maar de nieuwste, langere trailer is in ieder geval veelbelovend:
Tot slot…
…nog wat positief nieuws over Netflix:
Deel en stuur door!
Vind je I Like To Watch leuk? Deel ‘m dan vooral met al die mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws.
Laat weten wat je vindt van I Like To Watch!
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.