Sorry, je favoriete serie is nu gecanceld
Sorry, je favoriete serie is nu gecanceld
Kaos, My Lady Jane, The Acolyte. Worden series tegenwoordig sneller afgedaan?
I Like To Watch is gratis. Maar wist je dat je me ook financieel kunt steunen met een betaald abonnement? Al vanaf €2,50 per maand zelfs, ofwel een derde van een Netflix Basic-abo. In ruil daarvoor krijg je nu ook een persoonlijke serietip!! Van mij! En wellicht in de toekomst ook exclusieve content. Upgrade hier:
Op dit moment liever niet nóg een abonnement? Een eenmalige bijdrage mag natuurlijk ook en kun je hier doen. Ik zou het geweldig vinden als je me helpt. Maar wat je ook doet, bedankt voor het lezen.
Beste lezer,
Ik moest Kaos nog afkijken. De Netflix-serie met Jeff Goldblum in de hoofdrol wist me, ondanks Jeff Goldblum in de hoofdrol, niet direct te grijpen. Dus had ik ‘m even laten liggen. Te lang, blijkt nu. Want amper zes weken na de release, maakte Netflix vorige week bekend dat de serie is gecanceld. Net als Time Bandits, The Acolyte, My Lady Jane, Dead Boy Detectives en een hele, lange lijst andere series die de afgelopen maanden na één of twee seizoenen al zonder pardon werden stopgezet.
Worden series tegenwoordig sneller en makkelijker gecanceld dan vroeger? Ja en nee. Ja, het aantal shows dat een paar weken na release al te horen krijgt dat het niet meer terug hoeft te keren, ligt waarschijnlijk hoger dan vóór het streamingtijdperk. Maar daar staat natuurlijk tegenover dat er heel veel meer series uitkomen dan voorheen. Dus wat dat betreft is het antwoord waarschijnlijk ‘nee’. Vroeger werden nieuwe series die niet genoeg kijkers wisten te trekken, namelijk ook zonder pardon stopgezet. Niet zelden al na één enkele aflevering. Wat dat betreft hebben we nu dus eigenlijk geluk. Seizoenen zijn tegenwoordig vaak al helemaal af als ze gereleased worden. Toen zo’n twintig jaar geleden een seizoen nog 22 afleveringen telde, en filmen gedurende het televisiejaar gebeurde, was het voor zenders lucratief om na een tegenvallende eerste week al de stekker uit het hele project te trekken. Dan had je dus amper kennis kunnen maken met de hoofdpersonen, of ze waren al weer weg.
Maar dat betekende ook dat je als kijker slechts een enkel uurtje van je leven had besteed aan een verhaal waarvan je het vervolg nooit zou weten. En in Nederland kregen we zo’n enkele aflevering zelfs niet eens te zien. Wie daarentegen onlangs het eerste, en enige seizoen van Kaos heeft gebinged, heeft zo’n acht waardevolle uren geïnvesteerd in een wereld, personages en verhaallijnen die door Netflix doodleuk bij het grofvuil gezet zijn. En dat doet toch aanzienlijk meer pijn.
Dat is ook de reden dat steeds meer mensen terughoudend zijn om aan een nieuwe serie te beginnen. Er zijn kijkers die zelfs liever wachten tot een tweede seizoen al zeker is voordat ze het aandurven, of tot de buzz zo groot is dat ze er toch niet omheen kunnen. Wat uiteraard enkel in de hand werkt dat streamers als Netflix, Disney+, Apple TV+ en Prime Video een titel al na een seizoen stoppen. Want hoe minder mensen in die eerste, belangrijke weken kijken, hoe sneller een titel uit de top 10 verdwijnt (als ie er al instond), hoe groter de kans dat de spreekwoordelijke hakbijl valt.
We leven helaas in een tijd dat weinig series ruimte krijgen om te groeien. Een trage start? Een wat minder sterk tweede seizoen? Het kan meteen het einde betekenen. En dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor het creatieve proces van de makers en dus ook niet voor ons serieliefhebbers. Ik denk niet dat het overdreven is om te stellen dat er meerdere inmiddels klassieke series zijn die het in het huidige landschap nooit hadden gered. Zo scoorde de pilotaflevering van Seinfeld zo slecht bij het testpubliek dat het vandaag de dag ons scherm wellicht niet eens had gehaald. Had Cheers zo’n slecht bekeken eerste seizoen gehad dat er nooit een tweede (laat staan elfde) seizoen was gekomen. En namen de kijkcijfers van Mad Men in het tweede seizoen zo’n enorme (tijdelijke) duikvlucht dat het waarschijnlijk einde Don Draper was geweest.
Dat series ook in een bijna verzadigd serielandschap nog steeds kunnen groeien als ze de ruimte krijgen, laat het huidige succes van Slow Horses zien. De spionnenserie met Gary Oldman in een briljante hoofdrol, lijkt immers pas bij het huidige, vierde (!) seizoen echt bij het grote publiek te zijn doorgebroken (voor zover een serie van Apple TV+ echt een groot publiek kan hebben). Maar het gaat zo goed dat Apple TV+ een zesde seizoen al heeft goedgekeurd nog voor het vijfde klaar is met filmen. Helaas is Slow Horses momenteel eerder een uitzondering dan de regel.
Is er goed nieuws? Ja. Ik vermoed dat het aantal series dat na één seizoen wordt gecanceld, de komende jaren zal afnemen. Alleen is dat helaas niet omdat de streamers opeens coulanter zullen worden, en series een kans willen geven, maar omdat er simpelweg minder uit gaat komen. Het merendeel van die recent gecancelde series, is immers goedgekeurd vóór de ‘grote Netflix-correctie’ en de stakingen in Hollywood. Daarnaast zullen veel aankomende series lijken op oude successen. Ik verwacht de komende jaren veel ziekenhuis- en politieseries, spin-offs en remakes. Series die een groot publiek aanspreken. Shows die op papier al compleet waanzinnig zijn, zoals een serie over de Griekse Goden op aarde, die komen er waarschijnlijk nog maar amper doorheen. Maar wie weet krijgen ze, als ze dan toch gemaakt mogen worden, wel wat ruimte om te ademen. Laten we het hopen.
Hieronder tip ik weer een flink aantal nieuwe series die gelukkig veelal nog wel heerlijk eigenzinnig zijn.
Veel kijkplezier,
Anke
Eerder in Skip Intro
De podcast is er een weekje niet, maar luister vooral de aflevering van vorige week terug waarin Danielle, Thijs en ik HBO-serie The Franchise bespreken:
Serietips:
La Máquina - Een serie die in de toekomst ook wellicht niet zo snel gemaakt zou worden, maar waarvan ik blij ben dat ie er nu is. Gael García Bernal en goede vriend Diego Luna bedachten samen het idee voor deze serie over een Mexicaanse bokser aan het einde van zijn carrière en zijn ijdele en corrupte agent. Vooral Luna’s personage, een man die verslaafd is aan botoxinjecties en een bijzonder toxische relatie met zijn moeder heeft, is er een om nooit te vergeten (Luna is onherkenbaar). En de scènes waarin Luna en Bernal samen te zien zijn, zijn explosief. Minder interessant is de verhaallijn van de ex-vrouw van Bernals bokser Esteban of de hallucinaties die de man plagen na al die klappen op z’n hoofd. Helemaal perfect is de serie dus niet, maar er is meer dan genoeg om je mee te vermaken. Het is daarbij bijzonder genoeg de eerste Spaanstalige Hulu Original ooit, en hopelijk niet de laatste. (Nu helemaal op Disney+)
Somebody Somewhere, S3 - Een serie die eigenlijk 11 seizoenen verdient. Helaas moeten we na drie seizoenen al afscheid nemen van beste vrienden Sam (Bridgett Everett) en Joel (Jeff Hiller) en hun zelfgekozen familie in het kleine plaatsje Manhattan, Texas. Ik omschreef Somebody Somewhere eerder al als ‘een parel van een serie over niks en daarom over alles’. En dit laatste seizoen is wat mij betreft beter dan ooit. Iedere aflevering is zowel hilarisch als ontroerend. En ik ben er kapot van dat het nu afgelopen is. (Vanaf 28 oktober op HBO Max)
Nemesis - De eerste Nederlandse dramaserie van Disney+ werd geschreven door Willem Bosch die ook het onlangs verschenen Een van ons maakte voor Canal+ (een serie waarvan ik enorm onder de indruk ben trouwens). Nemesis draait om een officier van justitie (Lies Visschedijk) en een rechercheur bij de FIOD (Romana Vrede) die een van de grootste financiële criminelen van Nederland proberen te pakken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wat moeite had om in de eerste aflevering te komen, niet omdat het slecht gemaakt of geacteerd is, maar omdat het najagen van belastingfraude en witwaspraktijken me niet direct wist te grijpen. Gelukkig zit er naarmate het verhaal vordert, steeds meer persoonlijk drama in (en stapelen de lijken zich op) waardoor het steeds spannender wordt. Slim dus dat Disney+ het als een binge uitbrengt. (Nu helemaal op Disney+)
Series die ik zelf ga proberen:
Rivals - Een serie die door de Britse pers wordt omschreven als ‘steamy’ en ‘raunchy’ maar ook ‘eindeloos vermakelijk’. Ik was sowieso van plan om te kijken, want niemand minder dan David Tennant heeft een hoofdrol. Rivals is gebaseerd op het gelijknamige boek van Dame Jilly Cooper uit 1988 en gaat over de Britse elite in de jaren ‘80 en twee rivalen in de meedogenloze televisiewereld. Ik ben heel erg benieuwd. (Vanaf vrijdag op Disney+)
Before - Eigenlijk is de herfst sowieso Billy Crystal-seizoen dankzij zijn klassieke, behaaglijke When Harry Met Sally trui, maar de mans nieuwe Apple TV+-serie lijkt me ook perfect passen bij het huidige ‘spooky season’. In Before speelt hij een kinderpsychiater die na de zelfmoord van zijn vrouw (Judith Light) bezoek krijgt van een duidelijk getroebleerd jongetje. Het kind krast enge dingen op de muur, maakt tekeningen met zwart potlood en heeft uiteraard een geheim. Ik vond de trailer in ieder geval aangenaam eng. (Vanaf 25 oktober op Apple TV+)
Territory - Ik onthulde laatst in Skip Intro dat de dood van een seriepersonage waarom ik het hardst heb moeten huilen, niet uit een of andere prestigieuze serie kwam, maar een van de zussen was uit de Australische cowboysoap McCleod’s Daughters die in de jaren ‘00 op Net 5 te zien was. Ik sloeg dan ook direct aan op de nieuwe Netflix-serie Territory want ook dat speelt op een ranch in de Australische outback. Het draait allemaal om een spannende opvolgingsstrijd, dus waarschijnlijk is het eerder Succession met cowboyhoeden (of een Australische Yellowstone) dan een serie over sterke zussen en knappe mannen te paard, maar met The Last of Us-actrice Anna Torv in de hoofdrol, geef ik het sowieso een kans. (Vanaf 24 oktober op Netflix)
Shrinking S2 - Je weet dat er eigenlijk te veel series uitkomen, wanneer je niet meteen kunt beginnen aan het tweede seizoen van Shrinking. De heerlijke comedy met Harrison Ford en Jason Segel als psychologen met zelf ook de nodige psychische problemen is terug en de recensies zijn wederom goed. (Nu wekelijks op Apple TV+)
Serienieuws:
Een serie waar ik enorm naar uitkijk is Say Nothing, gebaseerd op het non-fictie boek van Patrick Radden Keefe, de man achter de geweldige podcast Wind of Change. Daar schijnt ook een serie van te komen (yay!) maar eerst is er dus het negendelige Say Nothing, dat begint bij de verdwijning van de alleenstaande moeder Jean McConville in 1972. McConville werd op het hoogtepunt van de Troubles in Noord-Ierland uit haar huis meegenomen en is nooit meer levend teruggezien. De serie, die vier decennia bestrijkt, vertelt het verhaal van verschillende IRA-leden die met de verdwijning te maken hebben. Het is een FX-titel en waar we voorheen even moesten wachten tot die bij ons te zien waren, lijkt het alsof Disney+ in Nederland momenteel een nieuwe releasestrategie hanteert, want net als La Maquiná en English Teacher komt ook Say Nothing op dezelfde dag hier uit als in Amerika. En dat is al op 14 november!
Ik was eerder deze week bij de presentatie van een flink aantal nieuwe Netflix-titels voor het komende jaar in een oude fabriek in Halfweg waar serieus half acterend Nederland, plus Hollywoods Famke Jansen en Yolanthe Cabau, voorbijkwam om hun show aan te prijzen. En hoewel ik oprecht benieuwd ben naar Amsterdam Empire (en iets minder naar Yolanthes realityserie), ging mijn hart toch vooral sneller kloppen van de kleine voorproefjes die we kregen van de aankomende internationale titels die Netflix gaat brengen (jullie kennen me). Want wat dacht je van Black Doves met Keira Knightley en mijn favoriet Sarah Lancashire (Happy Valley), die al op 5 december komt? Of de verfilming van de Gabriel García Márquez-klassieker One Hundred Years of Solitude, waarvan de eerste acht afleveringen 11 december verschijnen? Van die laatste heb ik trouwens al iets gezien, maar daar mag ik uiteraard nog niks over zeggen. Binnenkort meer!
Nog even over…
…iedereen die na het zien van aflevering vier van The Penguin meer hele toffe afleveringen met Cristin Milioti wil zien:
Ben je op zoek naar iemand die kan schrijven of praten over tv-series en Hollywood? Of wil je adverteren in deze nieuwsbrief? Neem vooral contact met me op!
Deel en stuur door!
Deel I Like To Watch vooral met mensen die ook van series houden.
Schrijf je in!
Is dit je eerste keer hier? Schrijf je dan hieronder in en je krijgt iedere twee weken een nieuwe I Like To Watch vol serietips en -nieuws. Ben je al abonnee en lees je I Like To Watch met plezier? Overweeg dan om een betaald abonnement te nemen zodat je mij steunt bij het maken van deze nieuwsbrief.
Geef een comment!
Heb je opmerkingen of (kijk)tips? Laat het me weten.
I Like To Watch wordt gemaakt door Anke Meijer. De illustraties zijn van Mariëtte Haarlem. Eindredactie door Anemoon Utens.